De vijanden van succes

Dit is een nieuwe blog over het boek van Napoleon Hill over the Law of Success voor het eerst gepubliceerd in 1928, een van de eerste boeken over succes en hoe je dit kunt bereiken, elke week (in het weekend) schrijf ik erover. Dit keer over de zes grote vijanden van succes.

A winner never quits, and quitter never wins

Succes kost tijd, tijd vergt doorzettingsvermogen, wie stopt haalt de finish niet. Waarom stoppen mensen of aarzelen ze om te starten? 

Dat heeft te maken met angst voor de toekomst. Aan de ene kans is angst een goed mechanisme dat we hebben ontwikkelt. Het stelt ons in staat om een snelle beoordeling te maken om te vechten dan wel te vluchten. De lichamelijk reactie zorgt ervoor dat we direct de benodigde energie hebben om te rennen of te meppen. Dat werkt goed bij fysiek gevaar, we bevriezen, de tijd staat een fractie van een seconde stil en we kiezen wat we doen. Bij sommige wilde dieren moet je doodstil staan, bij anderen kun je beter wegrennen of in een boom klimmen. Maar wat nu wanneer je in de moderne wereld leeft? Daar zijn niet veel wilde dieren. Dat is de andere kant, in de meeste gevallen hebben we de fysieke reactie op gevaar niet echt meer nodig. Die stress die deze reactie met zich meebrengt, verhindert vele mensen om dat succes uit hun leven te halen dat er potentieel inziet.

De zes grote angsten die ons belemmeren om succes te hebben

Hier komen ze:

  1. De angst voor armoede.
  2. De angst voor ouderdom.
  3. De angst voor ziekte.
  4. De angst om een geliefde te verliezen.
  5. De angst voor kritiek.
  6. De angst om te sterven.

De eerste drie zijn zeer actueel: de discussie over pensioenen heeft te maken met de eerste, de discussie over euthanasie bij een voltooid leven de tweede en die over de kosten van de zorg over de derde. De laatste drie zijn bijna universeel aanwezig. Elke angst kost tijd en energie wanneer deze je doen en laten op de een of andere manier overheersen. Elke angst is een belemmering tot succes en daarom moeten we er op de een of andere manier iets mee!

Neem nu even de tijd om te reflecteren. Geef elke angst een cijfer tussen 1 en 10, waarbij 10 aangeeft hoe groot deze aanwezig is. Kennis van jezelf is altijd een goed beginpunt.

De vijftien lessen van de Wet van Succes

In de volgende 20-30 wekelijkse blogs (elke week in het weekend) neemt ik je mee naar de vijftien lessen die je moet leren (volgens Napoleon Hill) om succesvol te zijn. Dit zijn:

  1. Duidelijk doel voor ogen.
  2. Zelfvertrouwen.
  3. De gewoonte van sparen.
  4. Initiatief en leiderschap.
  5. Verbeelding.
  6. Enthousiasme.
  7. Zelfbeheersing.
  8. Meer te doen dan waarvoor je betaald wordt.
  9. Prettige persoonlijkheid.
  10. Nauwkeurig denken.
  11. Concentratie.
  12. Samenwerking.
  13. Falen.
  14. Tolerantie.
  15. De gouden regel.

Als je de bovenstaande lijst tegenover de zes angsten stelt dan is het niet moeilijk om je in te denken dat wanneer je deze lessen leert de angsten ook grotendeels verdwijnen.

De nare Nederlandse maand december

Ik zal het maar direct zeggen, ik ben straks blij als december voorbij is. De reden? Ik ben het jaarlijkse gezeik (sorry) over de vermeende teloorgang van de Nederlandse cultuur spuugzat (nogmaals sorry). Wat een onvoorstelbaar triest volk (voor de derde keer sorry) zijn we aan het worden. In november begin het jaarlijkse ritueel van onze door politici geroemde superiore cultuur: de zwarte piet discussie. Politieagenten die op demonstranten staan in te beuken, waar hebben we dat vaker gezien? De burgemeester die de ME verordeneerde bij de intocht van Sinterklaas heeft het einde van de Sint als kinderfeest ingeluid. Niet de demonstranten, maar u meneer de burgemeester! Dit jaar is er iets nieuws bijgekomen een minister president die het tot onze cultuur vindt horen dat je mensen prettige kerstdagen wenst inplaats van prettige feestdagen.  Ik weet niet wat die man bezielt, maar een week daarvoor kwam het CBS nog met een bericht dat er in Nederland meer mensen niet dan wel ergens in geloven. Een groot deel van ons volk heeft geen flauw idee waar kerst nog over gaat. Gemiddeld denken we dat bijna 40% van de bevolking moslim is,  terwijl dit in werkelijkheid maar 6% is en het merendeel daarvan vredelievend is. Ja, er zijn wat problemen met jongeren met Marokkaanse ouders, maar die zijn er ook met cokesnuivende christenjongeren op de Veluwe. Kortom wat is het probleem? Ik vind politici die spreken over nepparlementen en neprechters wanneer zij hun zin niet krijgen en nee stemmers die van een raadgevend een correctief referendum willen maken een veel groter probleem.

TOT ZOVER DE ONGENUANCEERDE UITSPATTING VAN MIJN NEDERLANDS DECEMBER GEVOEL.

In het publieke debat zijn we de draad kwijt geraakt en ik stel een tijd van bezinning voor. Waar zijn we mee bezig? Mag het een tandje minder misschien? De wereld is veranderd, het is langzaam gegaan en het is logisch dat wanneer je na verloop van tijd terugkijkt je vindt dat het allemaal snel is gegaan. We zijn erachter gekomen dat die gouden eeuw en de VOC naast voorspoed ook diepe littekens heeft achtergelaten bij een grote groep mensen. Het kapitalisme en de globalisering heeft welvaart gebracht maar ook de aarde uitgeput. Als je aardgas uit de grond pompt, krijg je aardbevingen, als je CO2 uitstoot smelt het ijs. Wanneer je met een vliegtuig naar je all-in resort in Turkije vliegt, moet je natuurlijk niet raar staan te kijken dat mensen uit Turkije ook naar Nederland kunnen vliegen. Ook wanneer je jezelf een oorlog in laat praten in een land waar je niets te zoeken hebt, moet je je niet verbazen dat mensen vluchten. Kortom, we waren er zelf bij, we stonden erbij en we keken erna.

EN NU, NU ZIJN WIJ BOOS! HEEL BOOS.

Maar met boosheid kom je niet verder. Met het zwarter maken van zwarte piet gaan we de uitdagingen van de 21ste eeuw niet overwinnen. Een van de effecten van democratie is dat we onze eigen leiders kiezen. Wanneer we boos worden op de mensen in Den Haag, dan zijn we boos op de effecten van onze eigen keuzes en ontlopen we onze verantwoordelijkheid. Dat is niet de juiste weg!

Volgend jaar zijn er verkiezingen. Wat kies jij? Kies je voor de boosheid of voor de samenwerking? Met boosheid ontlopen we onze verantwoordelijkheid, de samenwerking lijkt mij in ieder geval de prettigste manier. Hoe? Door samen te werken!

Wat we denken en wat werkelijk is

Onlangs kwam ik al surfend terecht bij een interessante presentatie, je vindt deze hier. Het maakt een vergelijking tussen wat mensen denken over de stand van het land en wat er feitelijk is. Voor Nederland komen er een aantal interessante zaken naar voren:

  1. Zo denken we dat 19% van de bevolking moslim is, terwijl dit in werkelijkheid 6% is.
  2. We denken dat 57% van de bevolking gelukkig is, terwijl in werkelijkheid 84% van de bevolking dat van zichzelf vindt.

Een paar cijfers die ons met beiden benen op de grond zetten. Voor de mensen die straks op een partij gaan stemmen die alle moslims wil deporteren naar weet niet waar, uw perceptie is fout. De vermeende Islamisering kan niet vanwege zo’twerekleine hoeveelheid. Wanneer u nu zorgt dat wij een cultuur hebben waar we trots op zijn en waar elke immigrant jaloers op is, dan valt het uiteindelijke allemaal wel mee. Dat is iets dat Nederland al eeuwen doet. Dat doet u overigens niet met wetsvoorstellen die het beledigen aanmoedigen.

Ook blijkt dat 84% van alle Nederlanders zich gelukkig voelt. Dit staat in schril contrast met wat we dagelijks op de televisie en op social media zien langskomen. Daar lijkt het alsof Nederland alleen nog maar bestaat uit mopperende boze mensen die niet krijgen waar ze recht op menen te hebben. Niet iedereen heeft buren die hij voor de rijdende rechter wil slepen. Het valt wel mee. Meneer, mevrouw de journalist, zou het misschien een onsje minder mogen al die rampverhalen.

Ik moet je een bekentenis doen. Heel vaak denk ik en soms heb ik daar ook wel over geblogd, dat Nederland steeds dommer wordt. Ik kan me mateloos ergeren aan de domheid in ons land. Wat blijkt nu? In datzelfde onderzoek berekent men de index of ignorance (onwetenheid) voor 40 landen. Van die veertig scoort Nederland het laagst, dat maakt ons tot de slimste mensen van de veertig. Ik heb het dus fout, Nederland wordt niet dommer, wij zijn juist slim. Ik zal niet zeggen wie op nummer 1 van deze lijst staat, dat zoek jezelf maar uit, maar de Verenigde Staten staat op nummer 5, kijk en dat verklaart de verkiezingsuitslag. Tegelijkertijd stemt mij dit tevreden, het komt niet goed met Nederland, het is al goed.