Auteursarchief: admin

We’ve always been agile

Geplaatst op door

This is a blog about dichotomy between project management and “agile working”. It is almost twenty years ago now since a number of thought leaders wrote the Agile Manifesto. We thought and we think it was and still is an answer to the digital disruption that is coming over us. It’tain’talways interesting to see how easily we make associations between phenomena that have no causality. When “agile working”, or what bears that name, was past the stage of a hype, it became a fact, no one can get around it anymore. The first time I heard about it was at a book festival. With astonishment, I heard an arrogant speaker say that project managers were going to lose their jobs.  As a self-fulfilling prophecy, that indeed happened in the years to follow, within software development.

But software developments are still failing. A philosopher once said: “People don’twaswrite books about the hammer. Because a hammer always works. People write books about things that don’twaswork.” If we then look at both project management and agile, the observation that a lot of books have been written about them may lead us to conclude that both apparently do not work well. When you look at the number of methods or frameworks, agile is the crowning glory. The number of agile frameworks can no longer be counted. This leads me to suspect that we are very busy deceiving ourselves.

During the hype stage of the agile development some, and some still do, created this false dichotomy between project management and agile working. The project management world fought the threat that agile posed to its own existence. Both worlds stopped talking to each other. By the way, the self-righteousness of many agile opinion leaders also made it unattractive to spend time on this at all. Many of them have a very rigid mind, something that contradicts the agile mindset.

In my opinion, the real problem we have has to do with the absurdity of so-called ‘controlled environments’ and the false certainty of rigorous risk management approaches. The adoption of agile working is more due to the negative impact that methods from the PRINCE2 suite have had on project results than project management itself. To be honest, it is not nice to work in a project that is managed in a PRINCE2 way.

I have not yet met a successful project manager who used PRINCE2 or PMBOK as described in the manual. All successful projects were created by people who, although with a roadmap in mind, were experimenting step by step towards the finish. All of the lengthy and time consuming documents and reports they delivered were because they had to be delivered by the quality departments, the project management offices and other joy robbing organisational entities. It gave the management the apparent but false illusion of control.

Culture is a swamp with a solid foundation. You can’twasdrown in it, but you can’twasget out. Now that agile is commonplace, we once again see the same need for control. Look at a framework like SAFe, the amount of roles and structures that are there. Not to mention the endless stream of updates. I’m wondering what is driving the change here. That while one of the principles of agile working is to maximize the amount of work that is not done. By the way, the latter is something project managers have always done anyway. Nothing actually changed, good project managers have always been agile, because it’tain’tthe only way to achieve something.

Gooi maar open de boel, dat is beter voor de economie

Geplaatst op door

Ik zie de eerste barsten in de solidariteit ontstaan. Mensen gaan, begrijpelijk, weer wat meer op straat. De curves zwakken af en het lijkt allemaal wat mee te vallen. Ook denken we weer na over een wereld na Corona, die hopelijk zoveel mogelijk op die van voor de uitbraak lijken zal. Enkele BN’ers met een ondernemersachtergrond vinden dat het nu welletjes is. De economie moet weer open. Kappers moeten kunnen knippen, kroegen en restaurants weer toegankelijk zijn. Maar ja, wat doen we met de kwetsbare groepen? De ouderen en de zieken, die moeten natuurlijk binnen blijven om de sterken hun ding te kunnen laten doen. Dit lijkt een voor de hand liggende redenering, echter deze getuigt van een grenzeloze stupiditeit die ik nu zal toelichten.

Het is duidelijk dat mensen met overgewicht tot de risicogroepen behoren. Dat is dus ongeveer 50% van de bevolking die dus van de straat moet. Denk je dat je daar draagvlak voor krijgt? We kunnen deze groep wat kleiner maken door alleen de mensen met obesitas de toegang tot de publieke ruimte te ontzeggen. Dat is ongeveer 15% van de bevolking. Alle dikke mensen van straat zou een oplossing zijn. Maar wacht even, ook mensen onder behandeling van kanker, of mensen met astma, of hartenkwalen, die  zijn ook kwetsbaar en moeten ook van straat. Lekker, dat is bevorderlijk voor je gezondheid, ineens ben je dan een tweederangsburger. Een ander scenario wat we horen is alle mensen boven de zestig niet meer in de openbare ruimte. Dat zijn bijna 4,5 miljoen mensen. Denk je dat dat realistisch is? Wat denk je wat er met de economie gebeurt als deze mensen niet meer mogen besteden? Ik ben boven de zestig en als dit gebeurt, stem ik de volgende keer 50+ en met mij vele anderen. Kun je je voorstellen wat dat voor effect heeft op de politieke stabiliteit van ons land? Moeten we niet willen.

Maar we zijn er nog niet. Want de hedonistische lage risicogroep die alles open gooien wil, vergeet iets anders. In Nederland is om en nabij 40% van de ruim vier miljoen mantelzorgers boven de zestig jaar. Als die niet meer naar buiten mogen, wie verleent dan zorg? Dan moeten we het nog hebben over het aantal professionele zorgverleners. Omdat die hun cliënten kunnen besmetten moeten we hen ook afschermen om te zorgen dat ze niet besmet worden. Dat zijn iets meer dan een miljoen mensen. Die kunnen dan niet naar de bios, theater, museum, restaurant of naar de kroeg. Dit terwijl jij lekker kunt genieten. Enkel en alleen omdat jij met je darwinistische superioriteit je leventje door wilt blijven leven.

Je bent wat mij betreft of zo ‘dom als het achtereind van een varken’ of iemand met zeer verwerpelijke waarden en normen. In het gunstigste geval ben jij kortzichtig. Ik heb een ander voorstel. Als jij nu in quarantaine gaat, dan bestemmen we speciale uren heel vroeg in de ochtend waarin jij je boodschappen kunt doen. Ook krijg je geen toegang meer tot het internet zodat je deze dommigheid niet verder kunt verspreiden. Daarnaast lijkt me een sandwichbord met daarop de woorden ‘ik ben dom’ ook een goed idee.

Vaak sluit ik af met de woorden ‘het ga je goed’ maar dat laat ik nu even achterwege.

Agile en projectmanagement zijn niet de oplossing

Geplaatst op door
EPIC FAIL STEMPEL

Ik wil een stekende gedachte die mij de afgelopen weken bezig houdt met je delen. Getriggerd door berichten in mijn LinkedIn-tijdlijn. Het is alsof zowel ik als mijn medeadviseurs/trainers precies weten wat het antwoord is voor het ‘nieuwe normaal’ waar we langzamerhand in terechtkomen. Doorlopend onderdruk ik de neiging om te schrijven hoe mijn inzichten en diensten jou, mijn gewaardeerde lezer, kunnen helpen. Immers als je weet hoe goed ik ben, bel je mij misschien voor een opdracht. Mijn expertise is projectmanagement en agile leiderschap, dus als je daar behoefte aan hebt dan ben je welkom. Echter ik wil je waarschuwen want agile en projectmanagement zijn niet de oplossing. Ik zal je uitleggen waarom.

In de eerste plaats omdat er nog geen oplossing is! Dit is in ons leven nog nooit voorgekomen. Daarom kunnen er nog geen experts zijn. De meesten die zich aanbieden op sociale media zijn mensen die, net als jij en ik, aan het overleven zijn. Ik stoor me eraan dat men de ‘virtuele klas’ ineens aanbiedt onder het mom dat dit net zo goed is als een groep in levende lijve. Je kunt dat wel zeggen, maar dat weten we nog niet omdat we daar nog onvoldoende ervaring mee hebben. Gisteren volgde ik een webinar over stress, ik verwachtte handige tips hoe ik om kon gaan met stress in deze tijd. Los van de techniek die regelmatig vastliep, moest ik luisteren naar een verhaal dat niets met deze crisis te maken had. Het was iemand die wat hij altijd al deed aan het verkopen was. Geen enkel nieuw inzicht. Na 15 minuten heb ik mijn browser afgesloten.

Dit laatste voorbeeld brengt me bij een andere reden waarom alles wat nu qua training in de aanbieding is, niet de oplossingen zijn waar we zo hard op zitten te wachten. Een voor een zijn het ‘in-the-box’ gedachten. Het is zoals het spreekwoord zegt: “Oude wijn in nieuwe zakken.” Het zijn oplossingen die gebaseerd zijn op oude aannames die niet meer gelden. Ik begrijp de onderliggende nood van al deze goedbedoelde adviezen. We willen immers het gevoel hebben dat we de zaken enigszins onder controle hebben. Maar ik moet je teleurstellen als je de oplossing in agile of projectmanagement gaat zoeken, dat je dan bedrogen uitkomt. Er is iets anders nodig. Wat dat is, dat weten we nog niet.

De grote frustratie die het merendeel van ons overvalt, is het ontbreken van een perspectief. Hoe lang gaat dit nog duren? Dat kan niemand zeggen. “We varen op zicht.”, zei onze Minister President. Daar hebben we het mee te doen. Maar is er dan helemaal niets wat we kunnen doen? Jazeker, laat ik je vertellen wat ik de afgelopen maand doorlopend doe. Ik stel mij steeds weer opnieuw de volgende drie vragen: 1) Hoe win ik meer tijd?; 2) Hoe krijg ik meer informatie?; 3) Hoe beperk ik de schade?. Ik merk dat dit rust geeft, maar ook dat er zich langzamerhand een persoonlijk perspectief vormt in mijn verbeelding. Dat perspectief zet ik om in uitvoerbare plannen. Ik raad jou aan om hetzelfde te doen. Het ga je goed.