Maandelijks archief: februari 2017

Verkiezingsblog 4 – Een positieve boodschap

Geplaatst op door

We zijn lekker op weg naar de verkiezingen. Nou ja lekker? Het is maar hoe je er tegen aankijkt. Ik ben nog steeds zwevend en heb mijzelf een strikt regime opgelegd om aan de hand van een aantal criteria te bepalen op wie ik ga stemmen. In de vorige blogs heb ik je meegenomen met aan aantal zaken die ik belangrijk vind. Misschien heb je er wat aan in je eigen keuze.

Opbouwen AUB

Dat is mijn boodschap voor de politicus die mijn stem wil hebben. Ik wil niet horen waar u het niet mee eens bent. Ik wil niet horen dat u dingen terug wilt draaien. Ik wil niet horen dat u iemand uitsluit. Ik wil niet horen wat anders moet. Nee ik wil horen wat u wilt.

Welke positieve oplossing heeft u? Niet minder, minder, minder, maar juist wat u meer wil. Dus niet minder immigranten, maar een betere integratie, of een strengere asielprocedure. Dus niet wat u wilt afschaffen, maar wat uw plannen zijn. Wat gaat u doen om Nederland een stapje verder te helpen.

Niet uitsluiten maar insluiten

Een vraag die u zonder twijfel wel een keer moet beantwoorden, is of u met een bepaalde partij gaat samenwerken. Dan wil ik niet weten dat de kans daarop nul is, omdat ik u toch niet geloof, u bent politicus. Wat ik wil weten van u, is onder welke voorwaarden u met die partij zal gaan samenwerken. Ik wil van u horen wat die andere partij moet doen om tot u te naderen.

Speciaal voor de regeringspartijen

Door een aantal uitlatingen van uw bewindslieden over onze zogenaamde superieure cultuur zal het voor u moeilijk worden om ooit nog mijn stem te winnen. Ik vind het uiten van gevoelens van superioriteit verwerpelijk, laat ik het daarbij maar laten. Wat ik wel nog wil zeggen, is dat wanneer u negatief over uw collega regeringspartij doet, ik u definitief van het lijstje haal. Ik vind dat zo ziekelijk, samen vier jaar regeren en dan in de verkiezingstijd elkaar afvallen. Dat getuigt van een slecht ethisch bewustzijn en mijn politicus moet van onbesproken gedrag zijn.

Beste politicus, u weet wat u te doen staat. Maar pas op, ik houd u in de gaten.

Altijd Agile – Werken met wat beschikbaar is

Geplaatst op door

We hebben het zo anders geleerd. In de tijd voor Agile ging het verhaal dat ook nu nog steeds op school verteld wordt, dat je met een visie begint, die je vertaalt in een strategie en daar ga je dan de mensen en de middelen bij zoeken. In projecten stelt de projectmanager de scope vast, maakt een goede schatting en begroting, verwerft een budget en beheerst door middel van een goed risicomanagementplan. Als hij niet voldoende steun of resources krijgt, dan weigert hij de klus. Althans dat is wat de trainers je leren en de boekjes zeggen.

Dit is Zo Niet Agile!

En zo fout, want zo zit de werkelijkheid helemaal niet in elkaar! Niet in project- en niet in lijnmanagement. Daar is men veel pragmatischer, veel ondernemender, de succesvollere onder ons dan. Strategie maken we gedurende de vlucht.

Altijd Agile, is werken met wat je hebt en niet wat je nodig hebt, dat laatste regel je tijdens de uitvoering. Dit is een totaal andere mindset. Je stelt jezelf drie vragen:

  1. Wie bent ik in relatie tot wat men van mij verwacht.
  2. Wat kan ik in relatie tot wat men van mij verwacht.
  3. Wie ken ik die mij daarmee kunnen helpen.

Altijd Agile leidschap betekent dat je coalities bouwt met de mensen in je netwerk. Jij hebt hen iets te bieden, de waarde van jouw expertise. Op die manier verwerf je de middelen om nog waarde te leveren of kom je erachter dat je iets anders moet leveren wat veel waardevoller is.

Wat betekent dit nu werkelijk?

Je krijgt gedurende een zekere tijd een aantal mensen tot je beschikking, daar ga je mee aan de slag. Je zet de mensen in hun talent (niet in hun rol), hierdoor heb je een gemotiveerd team, en je kijkt wat haalbaar is, daarover onderhandel je. In der tussentijd zoek je naar steun voor je voornemen, je zoekt naar doeltreffenden stakholder commitments (steun), je bent een zogenaamde draagvlakonderhandelaar. Alles wat niet geregeld is, dat ga je regelen (impediments wegnemen). Je gaat spaarzaam om met de beschikbare middelen. Daarom is Lean zo verwant aan Agile, want als je het moet doen wat je hebt, in plaats van wat je nodig hebt, moet je niets verspillen. Je zit niet op risico’tain’tte wachten maar in plaats daarvan creëer je kansen.

Dit is iets wat hoort bij Altijd Agile zijn

Verkiezingsblog 3 – Twitter

Geplaatst op door

Binnenkort zijn er weer verkiezingen, als je de media mag geloven dan worden dit belangrijke verkiezingen voor Nederland. Beleven we het einde van de traditionele partijen, zal Nederland uit Europa stappen? Niemand kan het zeggen. Alles wat er in de afgelopen regeerperiode is gebeurd, heeft gemaakt dat ik zwevend ben. Ik heb altijd geweten wat ik moest stemmen, maar nu, nu weet ik het niet meer. Mijn stem is nu te belangrijk om hem aan mijn intuïtie over te laten. In deze reeks blogs over de verkiezingen werk ik een aantal criteria uit waaraan een politicus moet voldoen wil hij mijn stem verdienen. Vandaag schrijf ik over zijn Twitter gebruik.

Werken aan vertrouwen

Het vertrouwen in de politiek is nog nooit zo laag geweest. Voor een belangrijk deel zijn de politici hier zelf de oorzaak van. Wat mijn stoort is dat zij zich negatief uiten over hun collega’s. Helemaal wanneer dit op twitter is, want dat is voor mij een bewijs dat je jezelf niet goed kunt beheersen. We hebben allemaal wel eens een negatieve gedachte over een ander. Het helpt niet echt wanneer je dit zonder na te denken, of juist heel bewust, om verdeeldheid te zaaien, op twitter zet. Politici die veelvuldig op twitter hun negatieve bagger storten, zullen niet mijn stem krijgen. Omdat ze hiermee mijn vertrouwen in de politiek ondermijnen.

Nederland is een coalitieland en het is onwaarschijnlijk dat er een partij zal komen die de meerderheid in het parlement zal behalen. Daarom zal ik kijken naar partijen die positieve bijdragen leveren op twitter. Die oproepen tot samenwerking, dat zijn de politici die mijn stem verdienen.

Met wie gaan zij om

Ik wil behoren tot een groep positieve mensen. Mensen die anderen insluiten. Politici hebben op twitter volgers. Een van de dingen die ik ga doen is kijken wat hun volgers zelf tweeten. Hoe zuur zijn ze, hoe onfatsoenlijk zijn ze op twitter. Op die manier peil ik de sentimenten die spelen. Aan de hand daarvan bouw ik een gevoel op van de doelgroep die de politicus aanspreekt. Hopelijk brengt mij dat dichter bij de groep waar ik wel of waar ik juist niet bij wil behoren.

Reageren zij, volgen zij?

Een potentieel kamerlid is een volksvertegenwoordiger en niet een verkoper die een idee aan de man brengt. Ik wil weten met hoeveel mensen de politicus communiceert. Daarom ga ik op twitter naar een aantal dingen kijken:

  1. Hoeveel mensen volgt de politicus.
  2. Hoe (vaak) communiceert/reageert hij met anderen.
  3. Reageert de politicus op mijn tweets.

Als het iemand is die communiceert in plaats van reageert dan stijgt hij in mijn achting. Luistert de politicus naar het volk, alleen dan kan hij een goede volksvertegenwoordiger zijn.