Wanneer #agile een religie wordt (#cargocult)

Toen de Europese Kolonisten naar Melanesie kwamen, was de inheemse bevolking verbaast over de bijzondere dingen die zij mee namen. Na verloop van tijd groeide het geloof dat de voorouders de blanken macht hadden gegeven. Om de balans recht te zetten gingen zij de kolonisten imiteren, bijvoorbeeld doorte paraderen, maar zo bouwden ze ook met eenvoudige middelen een vliegveld na (niet in gebruik, gewoon nep). Op die manier probeerde met deze Cargocults op religieuze manier dat te bereiken wat de blanke hadden bereikt. Iets dergelijks zien we om ons heen met agile gebeuren, argocult agile, men imiteert de op cursus geleerde rituelen van Scrum, SAFe en ga zo maar door. Met religieuze hoop verwachten zij het antwoord te vinden op de organisatorische uitdagingen waarmee de businesscase voor dure agile training is gemaakt. Kan het kwaad? Neen, levert het iets op? Ja, het levert iets op, maar niet veel.

Eerst de mindset, dan de transformatie. Je kunt agile worden zonder ooit enige training te hebben gevolgd wanneer je open staat voor de belofte die zij biedt. Als face-to-face communicatie boven uitgebreide documentatie gaat dan betekent dit dat je je gaat bekwamen in je communicatievaardigheden. Dat is belangrijker dan de daily standup, want wat heeft die voor zin als jij steeds de boventoon voert. Je moet eerst leren te luisteren om je te kunnen aanpassen aan je omgeving. Je mindset verander je door veel in je mind te laten komen. Wat te denken van een leesclub op het werk waarin je je samen met je collega’s laat beinvloeden door wat de schrijver heeft geschreven. Wanneer je eerst je denken beinvloedt dan komt de aanpak later wel. Dan voorkom dat je een agilecargocult ontwikkelt.