Nederland een dictatuur?

Je hoort nog wel eens mensen zeggen dat besluiten, genomen door het kabinet, niet democratisch zijn en dat Nederland een dictatuur aan het worden is. Ik vraag me dan of dit ligt aan het onderwijs of aan het feit dan men niet heeft zitten opletten, maar een dictatuur zijn we zeker niet, eerder het tegendeel.

Wat is nu de essentie van een dictatuur? Veel mensen zullen in eerste instantie denken aan onderdrukking en wreedheden. Of aan het ontbreken van een democratie, waarbij men dan denkt aan ‘de meeste stemmen gelden’. De realiteit is vele malen complexer. In een dictatuur hebben we te maken met een verstoord machtsevenwicht. Door de eeuwen heen heeft de mensheid een reeks van oplossingen gevonden om het ontstaan van een dictatuur tegen te gaan. Democratie is daar een van, maar zeker niet de enige. Sterker nog, democratie is eerder een gevolg dan een oorzaak van vrijheid.

Vele malen belangrijker zijn de instellingen of, met een mooi woord, instituties die allemaal een klein stukje van de macht bezitten. Als velen macht hebben dan hebben weinigen absolute macht waardoor een sluimerende dictatuur geen voeten aan de aarde krijgt. In Nederland hebben we veel van die instellingen. We mopperen vaak over bureaucratie, maar besef heel goed dat die er is om iedereen gelijk te behandelen.

Een belangrijk instituut is de onafhankelijke rechtstaat. Rechters die los van de politiek staan. Kijk maar eens naar de verschillende zaken die burgers hebben aangespannen jegens de staat met betrekking tot het milieu. Ook was het mogelijk om naar de rechter te gaan met betrekking tot de corona-maatregelen. Daaraan kan je zien dat een kabinet niet alles zonder meer door kan voeren.

Een ander voorbeeld van een zelfstandige instelling is de belastingdienst. Onlangs heeft een bewindspersoon een rechtszaak aangespannen tegen deze dienst. Dit is iets wat in een dictatuur nooit zou gebeuren. Beide partijen wachten geduldig af op de uitspraak van de rechter en zullen deze respecteren. Er is een balans in de macht. Zo hebben we het CBS dat regelmatig met conclusies, getrokken uit neutrale gegevens, komt. Ook als deze het kabinet niet welgevallig zijn vindt publicatie plaats. Dit is iets wat in een dictatuur nooit zou plaatsvinden.

In Nederland is dat alles tot nog toe heel goed geregeld. De verdeling van de macht is wat landen vrijmaakt, democratie is daar een klein onderdeel van. Wereldwijd staat een en ander wel onder druk. Ik kan me daar meer zorgen over maken dan over het onvermijdelijk verdwijnen van Zwarte Piet. Als een groot deel van de wereld dat vindt, dan moet dat maar.

Een ander zeer respectabel instituut dat we hebben is het RIVM. Sinds 1934  houdt dit ons leefklimaat in de gaten en ondersteunt het bewindslieden bij hun verantwoordelijkheid. Ik kan me zo voorstellen dat veel Nederlanders er voor de corona pandemie nog nooit van hadden gehoord. Er zullen zelfs sommigen zijn die denken dat het speciaal voor corona is opgericht. Zonder dit instituut hadden we er veel slechter voorgestaan dan nu. Los van eventuele fouten die er tijdens deze crisis zijn gemaakt.

Al vanaf het begin van de pandemie is er kritiek op de adviezen van het RIVM. Deze kritiek zwelt nu we steeds dieper in de crisis zitten aan. Ik heb medelijden met de heer van Dissel waarop, inmiddels niet stilletjes meer, een ware karaktermoord plaatsvindt. Wat de criticasters niet begrijpen is dat zij een instituut aan het ondermijnen zijn en daarmee een van de beschermingsmiddelen tegen de dictatuur omverhalen. Herinner wat ik eerder zei, dat hoe meer instituten macht hebben des te minder absolute macht er is.

Een andere belangrijk instituut dat onder druk staat is de Tweede Kamer. Parlementariërs worden opgewacht, aangeklampt en soms wel bedreigt. Naïeve actievoerders gaan zelfs bij zieke Kamerleden langs. Hiermee verstoren zij een machtsbalans waaraan we zoveel vrijheid danken. Een parlementariër moet zijn werk kunnen doen. Het mooie van een rechtstaat is dat niet iedereen zijn zin kan krijgen. Wie dat weigert te accepteren is een gevaar voor onze vrijheid.

De NOS is het laatste slachtoffer in het rijtje. Het is zeer verontrustend dat deze instelling de logo’s van hun wagens moeten halen omdat ook zij bedreigd worden. Je kunt veel zeggen van de NOS, maar zeggen dat het een door de staat gecontroleerde omroep is, getuigt van slecht functionerende hersenen. Sorry dat ik het zeg! De berichtgeving van de NOS steekt eerder een spaak in de wielen van het kabinet dan dat het een positieve bijdrage daaraan levert. Door ze hun werk onmogelijk te maken breng je de dictatuur weer een stapje dichterbij.

We leven in een spannende tijd en wat de toekomst brengen zal weet niemand. De pandemie, samen met de Brexit en de Amerikaanse presidentsverkiezingen, zal naar alle waarschijnlijkheid leiden tot een grote omwenteling. Om over de gevolgen van het veranderende klimaat nog maar niet te spreken. Ik verwacht niet dat deze omwenteling op korte termijn een betere en liefdevollere wereld zal voortbrengen. Eerder vele jaren van neergang en grote sociale onrust. Een zwart scenario, dat zeker maar niet een zonder hoop, want steeds weer veert de mensheid op.

De overeenkomst tussen projectmanagement en agile

Agile leiders en projectmanagers gaan maar moeilijk door dezelfde deur. De eerste vinden de tweede ronduit lastig en de laatste zeggen dat er altijd wel projectmanagers nodig blijven. Ik herinner mij nog goed een lezing die ik vele jaren geleden bijwoonde waarin een ‘agilist’ vertelde dat alle projectmanagers in de toekomst hun baan zouden verliezen. Dat bleek ook, met name in de software industrie, het geval te zijn. Maar dan ook alleen in die branche. Ik heb me altijd verbaasd hoe enthousiast sommige agilisten over de teloorgaan van de projectmanager zijn. Maar ook over de verbetenheid en de starheid van de projectmanagementgemeenschap. Als je goed bent dan is er altijd wel werk voor je te vinden.

Deze ochtend las ik in een van mijn boeken iets wat mij op een nieuwe gedachte betreffende projectmanagement en agile bracht. Ik zag een connectie die ineens zowel het verschil als de verbindende factor tussen beide inzichtelijk maakt. Het maakte mij duidelijk waar agile en projectmanagement ingezet moeten worden. Want hoewel beiden met elkaar verbonden zijn door hetzelfde begrip, zijn zij toch uitermate verschillend.

De verbindende factor is verandering. Agile houdt zich bezig met het reageren op, meebewegen met, aanpassen aan verandering. Projectmanagement daarentegen richt zich op het realiseren, bewerkstelligen van verandering en dat is iets anders. Het een is niet beter dan het ander en beide zijn nodig. Bij agile bewegen we mee met de veranderende omgeving. Bij projectmanagement proberen we die omgeving juist te veranderen.

Bij agile bouwen we voort op wat we al hebben en voegen we daar stapsgewijs iets aan toe. Omdat we al iets hebben, is het mogelijk om elke sprint iets op te leveren wat we eventueel in productie kunnen nemen. Hierdoor krijgen we snel een terugkoppeling uit de omgeving of we de juiste richting zijn ingeslagen. Dat maakt ons uitermate wendbaar. Agile is de perfecte aanpak om het bestaande aan te passen aan de veranderende eisen van de omgeving. Agile is dat wat we als mensen altijd al geweest zijn en is zo oud als de mensheid. Maar dat heeft ons niet de welvaart gebracht die we nu genieten.

Bij projectmanagement richten we ons juist op wat we nog niet hebben. Er is nog geen begin waarop we kunnen bouwen. We beginnen vanuit het niets en veranderen dan onze omgeving. Je kunt dit het beste zien in infrastructurele of bouwprojecten. Iemand heeft een idee en wil daar geld en energie in stoppen. Daarna gaan we aan de slag, maken de grond bouwrijp, veranderen met een grote toewijding onze omgeving en scheppen zo nieuwe mogelijkheden voor de toekomst.

Agile begint vanuit iets, projectmanagement vanuit niets! Dit is het grote verschil tussen beide manieren van werken. De veranderende omgeving bepaalt wat we in agile teams gaan doen. Projectteams veranderen de omgeving en scheppen nieuwe mogelijkheden waarop we al agile werkend voortbouwen. In beide gevallen is dat stapsgewijs, maar dat geldt voor alles wat we als mensen doen. Dit is zowel het verschil als de overeenkomst tussen beiden.