In mijn zoektocht naar de politicus die mijn stem verdient, laat ik mij ook inspireren door filosofen. Een daarvan is Martha Nussbaum ik lees haar boek Politieke Emoties.

Zij beschrijft een aantal kernwaarden van een rechtvaardige samenleving waar ik het rationeel gezien mee eens ben. Sommige punten, zo merk ik, vormen nog een emotionele uitdaging voor me. Hier komen ze:

• De menselijke ontwikkeling staat centraal, ieder mens is een doel op zich.
• Gelijkwaardigheid, afkomst, cognitieve vermogens en bezit doen er niet toe.
• Een aanzienlijke herverdeling door middel van een eerlijk belastingstelsel.
• Nationale soevereiniteit is van grote waarde.
• Voor alle mensen zijn er gelijke politieke en burgerlijke vrijheden.
• Een ieder geniet dezelfde bescherming door de wetgeving.
• Het cultiveren van emoties die leiden tot respect en verdraagzaamheid.
• Het voorkomen van geweld en bedrog.

Het is een hele lijst en met sommigen voel ik me minder verwant dan bij anderen. Echter dat is een gevoel. Rationeel gezien ben ik het er mee eens. Niet elk punt is in mijn eigen belang. Maar laten we nu eens eerlijk zijn, gaat het bij de tweede kamer niet om het landsbelang? Ik vrees dat we dat een beetje uit het oog verloren zijn. Politici gooien met punten om klanten te werven en ik vraag mij af hoeveel zij voorstellen in het landsbelang.

Voor het eerst in mijn ervaring als stemmer zal ik verder denken dan wat ik denk dat een goede uitkomst voor mijzelf zou zijn, nu zal ik kijken naar wat ik denk dat goed is voor het land. Het spannende daaraan is dat ik waarschijnlijk heel anders zal stemmen dan ik ooit gedaan heb. Ik vraag me af of de peilingen daar rekening mee houden.