De agile gedachte gaat uit van een aantal fundamenteel andere uitgangspunten dan de meer traditionelere kijk op organiseren. Echte wendbaarheid heeft te maken met het vermogen dat we hebben om van waarde te blijven voor onze omgeving. Of dit nu mensen zijn of organisaties maakt niet zoveel uit, het principe is hetzelfde.  

Wanneer we dit vertalen naar netwerken, dan is het oude paradigma “hoe kan ik mijn netwerk gebruiken?“. We netwerken dan met in ons achterhoofd dat we in de toekomst mogelijk iets hebben aan de relaties die we opbouwen. Dat is strijdig met de agile/lean gedachte waar het immers gaat om waardevol voor een ander te blijven. Kortom het paradigma in de agile omgeving is “wat kan ik aan mijn netwerk geven?“. Als voldoende mensen die mentaliteit bezitten kunnen talenten daardoor vrij door de organisatie stromen, er is altijd wel iemand die je nodig heeft.

Dat is echter niet genoeg, want alleen als deze vorm van netwerken gepaard gaat met agile ondernemen is er een terugkoppellus die een stabiel systeem oplevert. Ook ondernemen gaat weer van een tegenovergesteld paradigma uit dan dat we gewend zijn. Agile ondernemen doe je met wat hebt in plaats van met wat je nodig hebt. Door jouw waarde aan te bieden aan je netwerk vergroot je de middelen die tot jouw en je mede-tribe leden ter beschikking staan, er ontstaat een deling en vermenigvuldiging van talenten.  

Deze vorm van netwerkend ondernemen maakt een organisatie uiterst wendbaar, doordat zij ten volle de potentie van de leden van haar tribes benut. Daarnaast ontstaat er een vorm van zelfsturing, de hiervoor genoemde terugkoppellus, omdat die leden die niets brengen en alleen maar halen, zelf tot de conclusie komen dat er niemand meer met hen onderneemt. Waarschijnlijk verlaten zij de organisatie uit zichzelf op zoek naar een plaats waar ze beter functioneren.

Netwerkend ondernemen: vermenigvuldigend talenten delen!