Arrogante #agile mini-bloggers

Het format van de blog is simpel: een lokkende titel, een verhaaltje, de vraag of jij dat ook vindt en dan de melding dat als je vind, dat je dan helemaal niets van scrum hebt begrepen.

We hebben dan te maken met een hardcore agilist die zo overtuigt van zichzelf is en denkt dat er maar een juiste interpretatie van de scrum-guide kan zijn en dat is de zijne. Ik weet niet hoe het komt maar er is altijd wel een groep professionals die meent dat de waarheid slechts één interpretatie heeft. Echter als dit zo zou zijn dan levert dat nogal wat problemen op die de vermeende agile transformatie onmogelijk maken.

Immers wanneer er slechts een uitleg is, wie bepaalt welke de juiste is. Jeff Sutherland of Dean Leffingwell, of een van de anderen die het Agile Manifest hebben geschreven. Beide heren zijn al op leeftijd en hebben niet de tijd van leven om het aan ons allen uit te leggen. Hun discipelen kunnen niet meer dan tweedehands kennis overbrengen. Gezien de velen raamwerken die er inmiddels zijn ontstaan is het inmiddels wel duidelijk dat er geen waarheid te vinden is in Agile. De arrogante alleswetende hardcore agilist is iemand die niet meer in contact met de agile ontwikkelingen van dit moment staat.

Ik heb verkozen om niet te weten, om een agnost te zijn op het gebied van agile. Wanneer ik mijn overtuigingen tot een minimum weet te beperken dan sta ik open voor elke verandering. Op die manier ben ik wendbaar.

Ik heb natuurlijk wel een aantal overtuigingen, zo hecht ik meer waarde aan mensen en hun interactie dan aan felle debatten over de waarheid. Daarnaast vind ik werkende resultaten een belangrijker bewijs van voortgang dan gefingeerde rapportages. Ik werk liever samen dan dat ik onderhandel en is een plan altijd ondergeschikt aan de realiteit.

Heb jij weleens van #agile lijkenpikkers gehoord

Ja ze bestaan, de agile lijkenpikkers en het zijn er niet weinig ook. Als gieren zweven ze boven het agile landschap op zoek naar mislukte agile ondernemingen. Getuige hun infantiele vergelijkingen hebben ze zich niet echt verdiept in wat een agile mindset nu precies is. Verheugd spreken zij over ‘agile als jeukwoord van het jaar’, of blaten zij dat het niet wetenschappelijk is, terwijl we met agile werken juist wel de wetenschappelijke methode proberen te volgen. Als gieren pikken ze in het verrotte agile vlees voor vier alinea’s internet-roem.

Vroeger, toen de naam agile nog niet bestond, deden ze hetzelfde met mislukte projecten, falend overheidsbestuur, graaiende bankiers, niet luisterende politici en ga zo maar door. Het effect dat deze internet-gieren hebben bereikt, is een bevolking die niets meer vertrouwd dan alleen hun eigen familie en vriendenkring. Proficiat aan de professionele lijkenpikker, ik hoop dat je je goed voelt bij het neersabelen van elke mislukking. Als we straks straks over enkele decennia de balans gaan opmaken, dan zullen wij tot de conclusie komen dat jij geen enkele waarde hebt toegevoegd aan deze samenleving dan enkel en alleen azijn. Wat een levensvervulling moet dat geweest zijn.

Een ding dat je zou kunnen leren van de agile leider, is dat die in tegenstelling tot jou wel op zoek ging naar waarde voor een ander.

Een manier om #agile werken te vernietigen

Cultuur is net een moeras met een bodem, je verdrinkt niet, maar het is ook onmogelijk om er uit te komen. In de software ontwikkeling hebben we Agile werken uitgevonden en massaal geadopteerd. Maar werkt het? Dat is nog maar de vraag. Met grote voortvarendheid, aangemoedigd door de verkopers van trainingen en de daarbij behorende certificeringen, hebben we het ene na het andere raamwerk geïmplementeerd. De minst gelezen paragrafen waren die over de waarden en principes. Want cultuur is een moeras, het zuigt je altijd weer terug de blubber in. Als domme idioten hebben we de principes overgeslagen en zijn we raamwerken gaan implementeren alsof het processen en procedures waren.

Eén van de principes van agile werken is dat de business en ontwikkelaars dagelijks met elkaar samenwerken. Dit is een cultuur vereiste! Vele malen belangrijker dan of er nu een of meerdere backlogs zijn. Ook of er nu wel of niet projectmanagers welkom zijn doet er veel minder toe. Nee, samenwerking tussen de business en de ontwikkelaars op dagelijkse basis dat is veel essentiëler. Of het daarna nog nodig is om scrum te werken is nog maar de vraag. Maar samenwerking is een vereiste.

Dit brengt mij op de kop van deze blog. Een manier om agile werken te vernietigen is om de organisatie zo in te richten dat de business en de ontwikkelaars niet op een dagelijkse basis kunnen samenwerken. Bijvoorbeeld door ze vol te stoppen met werkzaamheden waardoor ze daar geen tijd voor hebben. Ik heb het al eens eerder gezegd, maar wanneer je mensen meer dan 80% van hun tijd volstopt met werk, dat alles in de hele keten veel langer gaat duren.

Als het niet lukt om mensen vrij te maken zodanig dat de business en de ontwikkelaars op dagelijkse manier samenwerken, dan heb je bij voorbaat agile werken al vernietigd.