Een van de welvarendste landen ter wereld, met de gelukkigste mensen op aarde, schudt op haar grondvesten. Zwarte Piet gaat verdwijnen. Vindt u dat ook zo erg? Bent u boos omdat een stukje van uw cultuur wordt afgebroken? Of bent u bang dat we hier te maken hebben met een undercover operatie van de Marokkaanse tak van IS?

Tot voor kort had ik een mening, sinds kort niet meer, het maakt me eigenlijk niet zoveel uit. Of hij komt of gaat, de kinderen voor wie het feest is, zullen deze verandering zonder enige vorm van weerstand accepteren. Op een wijze waar menig verandermanager alleen maar van kan dromen.

Een week of wat geleden lukte het me, om het bijzondere van dit fenomeen: “de inkleuring van zwarte piet” van uit een ander gezichtspunt te zien. Het is een nieuwe stap in het civilisatieproces. Eén die niet geleidelijk plaats vindt maar heel abrupt, we zien een tipping-point. Dat is iets wat niet vaak voorkomt en vanuit dat gezichtspunt is het al de moeite waard om te bestuderen.

Waarom is het een nieuwe stap in het civilisatieproces? Zijn we dan niet al beschaafd? Ja, maar wanneer we iets, dat kennelijk een heleboel mensen in absolute zin tegen de borst stuit, afschaffen. Als een overgrote meerderheid dat doet, dan is dat beschaving. In plaats van te mopperen moeten we trots zijn op een dergelijk cultuuroffer.

Ook leert het ons dat wanneer je verandering wilt, dat je aan moet houden, niet bij de pakken neer moet zitten, door moet gaan. Want alleen de aanhouder wint. Dus als je wat wilt veranderen, dat moet je daar nu mee beginnen en onophoudelijk mee doorgaan.