Ben je projectmanager en denk je dat je door de projectificering van de samenleving nog nodig bent? Ik raad je aan om de vorige blog in deze reeks te lezen, want het is vijf voor twaalf. Denk je werkelijk dat er nog veel projectmanagers nodig zijn in de IT als de Lean/Agile wind door de organisaties waait, of wanneer zelfsturing uiteindelijk wel blijkt te werken. Vergeet het maar, meer dan ooit is er leiderschap nodig om de leden van de projectmanagementgemeenschap te beschermen.
De projectmanagementgemeenschap moeteen sterke leidende coalitie samenstellen
Ik wil dit zo positief mogelijk aanpakken. Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik enige skepsis heb. Want projectmanagers zijn van huis uit risicobeheersende wezens. Wat nu nodig is, is een leiderschap dat risico’s gaat nemen om kansen te benutten en bedreigingen af te wenden. Wat voor leiders hebben we nodig? Leiders met een duidelijke agenda die ontdaan is van eigen belang. Dat eigen belang zou kunnen zijn, opdrachten uit je netwerk halen, de door de vereniging vergoede reisjes naar verre landen of de vergoeding voor allerlei andere activiteiten. Dat mag niet de reden zijn, zodra werken in de vereniging je brood wordt, dan denk ik niet dat je de leider bent die ik wil volgen.
Dat eigen belang kan ook psychologisch zijn, je behoefte aan invloed en macht. Dat is niet meer van deze tijd. De Lean/Agile/Zelfsturing beweging wil niet meer gemanaged worden, wil niet meer gemanipuleerd worden. Dat is voorbij, wij willen plezier, verdieping en contact met elkaar. De leidende coalitie moet een voorbeeldfunctie hebben. In hen moeten we een model om na te volgen zien. Geen betere projecten voor een betere wereld, maar betere mensen die samen een betere wereld gaan maken. Gepassioneerde mensen die nieuwsgierig zijn naar anderen, maar ook respectvol. Toen ik onlangs op een projectmanagement bijeenkomst was, kwam iemand met enige invloed in de gemeenschap naast mij lopen, sloeg zijn arm om mij heen en zei: “Hoe gaat het met deze slechterik?“. Ik had net een leuke lezing gegeven maar ik kan je vertellen dat mijn stemming hierna aardig verziekt was. Dat is niet het leiderschap dat ik achterna ga. Het is het leiderschap dat projectmanagement de afgrond aan het duwen is. Het doet er even niet toe welke vereniging het was, ik ben lid van PMI, IPMA en de BPUG.
Sorry ik zou positief zijn, maar ik moest dit om therapeutische redenen van me afschrijven en daar was nu de gelegenheid toe.
Wat nu nodig is zijn uitgestrekte armen en een open geest. Als de drie genoemde verenigingen nu eens een enquête onder hun leden uit zouden zetten, ik denk dat je zo’n 2500 mensen bereikt, en daar vragen hoe deze leden de toekomst zien en welke vorm van leiderschap men zoekt. Wanneer nu eens uit elk van de verenigingen twee mensen naar voren komen, niet de bestaande besturen want die hebben zich gecommitteerd aan hun vereniging, maar mensen die we nog niet gehoord hebben, mensen die paradigma’s kunnen en durven te doorbreken. Als die mensen nu eens in een kring gaan zitten met de toekomst in het midden, als die nu eens aan de slag gaan. Wat zou daar niet voor een mooie visie uit kunnen ontstaan.