De grote verandering

In tegenstelling tot wat je over het algemeen in je timeline op sociale media en op de nieuwszenders hoort, ben ik niet overtuigt dat de wereld snel aan het veranderen is. Ik denk dat de meeste disruptie in ons hoofd zit en veel minder in de wereld om ons heen die in een rap tempo aan het veranderen zou zijn. Nee, zo snel gaan revolutionaire veranderingen niet. Het is niet de vraag wat er gaat veranderen, iets wat je toch niet goed kunt voorspellen, maar wat er al veranderd is dat je nog niet hebt opgemerkt.

Wanneer we van school afkomen en langzaam door onze bazen en collega’s worden gesocialiseerd, dan komt er een moment dat we ons zelfbeeld hebben gevormd, met dat zelfbeeld ook ons wereldbeeld. Wat we daarbij vergeten is dat de mens die we zijn en de wereld om ons heen doorlopend veranderen, niet snel maar heel geleidelijk, daardoor hebben we het niet echt in de gaten. Dan komt er een moment dat langzaam tot je doordringt, na bijvoorbeeld 30 jaar, dat er in die afgelopen periode heel veel is veranderd. Ineens zie je het. Bij sommige ontstaat er dan een paniekaanval.

Bijvoorbeeld bij de babyboomers die te weinig voor hun pensioen hebben gespaard. Dat is vervelend want je hebt niet veel mogelijkheden meer om er nog iets aan te doen. Maar laten we nu eens eerlijk zijn. Dat mensen steeds ouder worden, is een ontwikkeling die al vele decennia gaande is, als je een beetje het nieuws hebt gevolgd dan had je dit aanzien komen. AOW is op basis van solidariteit, pensioen niet, dat spaar jezelf, overigens met grote dotaties van je werkgever. Veel babyboomers hebben geprofiteerd van de premiewoningen, het opmaken van overwaarde, het aangaan van hypotheken die ze niet kunnen aflossen. Allemaal vervelend, maar doe nu niet alsof je niets had kunnen doen.

In projectmanagement is er ook een ontwikkeling gaande. Organisaties zijn massaal bezig met het toepassen van Lean en Agile denkbeelden. Hierdoor is onvermijdelijk dat veel organisatorische verspilling gaat verdwijnen en tegelijkertijd ook de behoefte aan projectmanagers. Die plakken nu immers de pleisters (integreren) op de organisatorische weeffouten die Lean en Agile straks verbeteren. Ga nu niet zeggen dat je dit niet hebt zien aankomen want dat is al een beweging die decennia lang bezig is.

Toen wij twintig jaar geleden in Florence-ItaliĆ« op vakantie waren, viel op hoeveel mensen uit landen als Gana en dergelijke illegaal op straat souveniers verkochten. Ga nu niet zeggen dat je de huidige migratiestromen niet hebt zien aankomen. Wanneer je kijkt naar de opwarming van de aarde en een scenario uitwerkt wat dit betekent voor de leefbaarheid in Afrika begrijp je in eens wat er al een hele lange tijd aan de gang is. Nu kun je geen AZC’s meer in je buurt willen, maar pas op, want de tentjes zoals in Calais zijn snel in je tuin gezet. Een ethisch profilerend politie apparaat zal je dan niet meer kunnen beschermen. Beter is om nu, nu we het nog enigszins kunnen beheersen op een menswaardige manier kunnen oplossen.

Er is geen sprake van disruptie of grote verandering, het enige wat je zou kunnen zeggen, is dat je niet hebt zitten opletten en dat je ineens wakker werd. De enige grote verandering die er plaats moet vinden is in jouw denken. Ik noemde in deze blog:

  1. Babyboomers, jullie hebben te weinig voor je pensioen gespaard, vervelend maar het is even niet anders, zoek nu direct zelf naar een oplossing.
  2. Projectmanagers als alles geregeld is, dan zijn jullie niet meer nodig, pas je aan en zorg dat je opnieuw van toegevoegde waarde wordt.
  3. Tegenstanders van AZC’s, accepteer wat onvermijdelijk is en leer samen te leven met andere culturen, wie weet verbazen deze je.

Ik ben geen tegenstander van AZC’s, maar wel een babyboomer en iemand die projectmanagers traint, kortom ik heb nog veel te doen. Ik heb er zin in.