De meeste teksten die we schrijven over Agile gaan er over wat we zoal doen, veel minder gaan er over wat we denken. Dat vind ik vreemd omdat het bij Agile toch vooral gaat over de Mindset. Ben jij ook niet benieuwd naar de gedachten die een Agile Leider zou moeten hebben? Ik wil je een aantal vragen stellen over zelfvertrouwen.
Waar denk je dat de bron van zelfvertrouwen voor een Agile Leider ligt? Is dit de zelfkennis die z/hij heeft ontwikkeld? Of is het iets anders? Is het nu handig om veel zelfvertrouwen te hebben, of is het juist een handicap?
Laat ik beginnen met dit laatste, want onlangs las ik een onderzoek, gedaan door David Dunning (Self-insight – roadblocks and detours on the path to knowing thyself), dat mijn beeld over zelfvertrouwen aardig onderuit haalde. Wat blijkt, naarmate mensen meer zelfvertrouwen hebben ze minder bereid zijn om hun eigen falen onder ogen te zien. Dat is voor een Agile Leider een slechte boodschap. Immers waar blijven we dan met ‘fail fast, learn fast’. Misschien is het beter om wat minder zelfvertrouwen te hebben.
Een groot deel van mijn leven heb ik mijn zelfvertrouwen gebouwd op de kennis van mijn kwaliteiten, maar nu besef ik me dat dit een verkeerde grondhouding is. Hoe kan ik zelfvertrouwen opbouwen zonder in de val te trappen waarin ik blind ben voor mijn eigen fouten?
Ik ben wendbaar of agile wanneer ik van waarde voor een ander kan zijn. Deze gedachte helpt me bij het bouwen aan mijn zelfvertrouwen. Immers deze is afhankelijk van mijn bijdrage aan de teams waarin ik deelneem. Kunnen mijn collega’s op mij bouwen, leidt dat wat ik doe tot een hogere waarde voor mijn klanten. Kortom zelfvertrouwen is gebaseerd op mijn bijdrage aan anderen!
Dit is een zichzelf versterkende spiraal, want wanneer ik van waarde ben voor anderen dat voel ik mij competent, een van de drie basisbehoeften van mensen. Daarnaast ben ik verbonden met die ander wat de behoefte aan betrokkenheid vervult. Kortom dit is een weg naar zelfvertrouwen waar iedereen beter van wordt.
