Tag archieven: opinie

Vergeving

Geplaatst op door

Een aantal jaren geleden berichten de media regelmatig over het toenemende geweld in de samenleving. Veel Nederlanders maakten zich daar zorgen over. Nieuwe politieke partijen zouden daar wel wat aan doen, zodat we weer trots op Nederland zouden kunnen zijn. Respect is gedurende enige tijd het toverwoord van de politiek geweest.

Zoals met alle onderwerpen verdwijnt het uit de aandacht van de media, we horen nog wel eens over kopschoppers, scootertuig en meer van dergelijke classificeringen, maar de aandacht gaat momenteel uit naar de inhoud van onze beurs en de hoogte van het pensioen.

Onder het oppervlakte heeft zich een verwante ontwikkeling voorgedaan, die naar mijn idee veel ernstiger is dan een toenemend geweld in de samenleving. Ik heb het dan over de boosheid over alles wat er fout gaat en de noodzaak die we met zijn allen voelen om daadkrachtig op te treden.

  • De politie vindt het noodzakelijk om daadkrachtig op te treden en veroorzaakt een diplomatieke rel.
  • Een tiener die een grapje over een bom maakt op whatsapp wordt van zijn bed gelicht.
  • Een manager die een bonus krijgt volgens de lang daarvoor gemaakte afspraken wordt uitgemaakt als een verwerpelijke graaier.

De boze onderbuik regeert onze gezamelijke gevoelens. Ook in de projectmanagementwereld zie je een dergelijke trend richting het management. Niet zelden lees je blogs die de oorzaak van alle problemen leggen bij opdrachtgevers en managers die hun macht uitoefenen.

Als auteur begrijp ik hoe makkelijk het is om vanaf de virtuele zijlinie commentaar te leveren op wat er mis is. Veel van mijn blogs uit de jaren van 2013 (op dit moment nog niet beschikbaar op deze site) bevatten die zelfde toon. Onlangs realiseerde ik me dat dit absoluut geen bijdrage levert aan de professionalisering van projectmanagement.

Projectmanagement is iets wat we samen doen, samen met opdrachtgevers en andere hogere managers, daar hoort een vergevingsgezinde houding bij. Eén die open staat naar de complexiteit van hun taak. Dat wat we al jaren doen met onze teamleden (het creeren van een sfeer van openheid) ook gaan doen naar onze opdrachtgevers. Vertrouwen wekt vertrouwen, ik denk dat dit meer goed doet dan welke methode of certificering dan ook.

Als iedereen het zegt, dan is dat ook zo!

Geplaatst op door

Er tweet een berichtje langs, ik volg de link, ik lees dat alles gaat veranderen. Daar ben ik het helemaal mee eens, alleen niet zo snel en niet zo veel. Eigenlijk hoor ik de laatste dertig jaar al dat alles gaat veranderen en er is ook veel veranderd. Maar niet wat mensen zeiden dat er zou veranderen. De meeste trendwatchers zijn we al weer vergeten net zo als zij hun woorden zijn vergeten.

Wat wel veranderd is, is dat wanneer je jezelf een beetje bezig houdt met social media dat het lijkt alsof er wel heel veel mensen zijn die zeggen dat alles aan het veranderen is of gaat. Dan moet het toch wel waar zijn, tenminste als de loop der toekomst democratisch wordt bepaald.

Waar ik nu naar benieuwd ben is naar de bron waaruit alle bloggers en tweeps hun conclusies uit trekken. Mijn veronderstelling is dat dat niets anders is dan ander blogs en tweets. Allemaal memen die op zoek zijn naar wat hersencellen, wat bytes waarop zij zich kunnen voortplanten. Memen waarvan de wens de vader van de gedachte is en die we om ons zelfbeeld in stand te houden over een jaar al weer vergeten zijn.

In tijden van crisis willen mensen een positieve boodschap. Dus wanneer je als zelfbenoemde goeroe aan de slag wilt, kijk dan naar iets waar iedereen momenteel ontevreden over is en bouw daar je boodschap om heen. Dat deed de man die voor het kankeronderzoek een stichting had (“Bij ons blijf niets aan de strijkstok hangen”), dat doet de consultant die zegt dat vertrouwen belangrijker is dan controle, de schrijver van best-sellers wanneer hij zegt dat grote organisaties hun langste tijd wel hebben gehad en ga zo maar door.

Waar zij aan voorbij gaan is, dat als er niets aan de strijkstok blijft hangen, er ook niets meer in de collectebus komt, dat wanneer we vertrouwen zonder controle het slechtste in de mens naar boven komt en dat wanneer grote organisatie hun langste tijd hebben gehad we straks geen Ipads, Iphones, Google’s en ga zo maar door hebben. Kortom wees een beetje voorzichtig in je duiding van de toekomst.

Ik vind het makkelijk en misleidend scoren. Liever kijk ik naar de werkelijke ontwikkelingen in de wereld en vind het verrekt moeilijk om ook maar enigszins te duiden wat er gebeurd. Gelukkig is het altijd weer goed gekomen, ik deel dan ook niet het pessimisme wat er in de samenleving is, in tegendeel we leven in een boeiende tijd waar zeker veel gaat veranderen. Ik probeer me dan maar verre te houden van toekomstvoorspelling en luister al helemaal niet meer naar wat iedereen te zeggen heeft.

De toekomst is als een vreemd land, elke keer wanneer je er naar toe gaat verbaast het weer opnieuw.

Er lukken er meer dan dat er mislukken

Geplaatst op door

Ik plaatste een bericht op Linkedin en Twitter dat er meer projecten lukken dan dat er mislukken. Dit leverde me een reactie op, of ik dit kan onderbouwen met cijfers. Mijn eerste reactie was, kan jij onderbouwen dat er meer projecten mislukken dan dat er lukken? Ik denk dat beide stellingen moeilijk met cijfers te onderbouwen zijn, ja we kunnen natuurlijk verwijzen naar de Chaos rapporten van de Standish Group, maar deze zijn zeer twijfelachtig. Ik adviseer je om het volgende interview te lezen, en daarna je persoonlijke kopie van die rapporten in de prullenbak te gooien.

Maar als er dan geen cijfers zijn, waar moet ik dan mijn stelling op baseren?

Op logisch verstand, want wanneer de meeste projecten mislukken dan zou Nederland er heel anders uitzien dan dat nu het geval is. Dan zouden de meeste IT systemen niet werken, dan zou het elke maand weer een gok zijn of we ons salaris zouden ontvangen of niet. Wat dacht je van de verkeerssystemen, de televisie, internet en ga zo maar door. Hoeveel storingen heb jij gemiddeld per dag? Niet veel.

Maar wat moeten we dan met al die berichten van projecten die misgaan? Mijn tegenvraag is dan: Hoeveel mislukken er dan? Dat zijn er procentueel waarschijnlijk helemaal niet zoveel. Daarnaast hoor je alleen maar wat misgaat en zelden wat goed gaat. Immers goed nieuws is geen nieuws. De berichtgeving beïnvloedt je intuïtie in negatieve zin, je ziet de werkelijkheid zwarter dan dat deze daadwerkelijk is (beschikbaarheidsheuristiek). Daarnaast gaan we elkaar dan allemaal napraten waardoor we het ook nog geloven (sociaal bewijs).

Beter zou het zijn wanneer we ook de successen zouden delen, de projecten die lukken. Op die manier krijgen we een beter beeld bij de stand van projectmanagement, die wanneer je het zo bekijkt lang nog niet zo slecht is.