Oranje Boven

Oranje boven in Nederland (ten opzichte van waar ik woon)

Ik had er nog nooit van gehoord, een klein dorpje ergens in Drenthe. In eens was het in het nieuws. Gewone mensen, mensen die boos en angstig te gelijk zijn. Boos omdat men hun stem niet hoorde, angstig omdat ze hun rustig dorp zien veranderen. Een vrouw die viel, een man die de spiegel van de auto trapt. Pauw die weer spektakel heeft en Nederland dat na het zien van de beelden nog verder verdeeld werd.

Oranje boven en Nederland omlaag

Ik ben ook bang, maar niet voor de vreemdelingen, en ook niet voor de boze burger, maar wel voor de interactie. Voor de tweedeling, ik wil nuanceren, maar merk dat velen in mijn omgeving dat niet op prijs stellen. De discussie wordt dan heftig, ik vind dat niet meer leuk. Ik word bang om mijn genuanceerde mening nog te geven. Maar ik wil niet zwijgen. Als de nuance weg is, verdwijnt de tolerantie en dat is niet het Nederland waar ik van droom. Dat is een spiraal naar omlaag.

De gelukzoekers

Nederland behoort tot een van de gelukkigste landen ter wereld. Is het een wonder dat mensen er op af komen. Wat is er overigens mis dat mensen op zoek gaan naar geluk? Het lijkt mij niet meer dan logisch. Het lijkt me ook geen reden om mensen asiel te weigeren. Ook de ‘echte’ vluchteling die zoekt geluk. Ik wil weg van het etiket, het zijn mensen die graag in Nederland willen wonen en het zijn er zoveel dat we wat moeten, omdat ze anders met tentjes in onze parken komen. Het verlenen van onderdak aan deze mensen is in ons eigen belang.

Oranje pragmatisme of de bureaucratie

In Nederland is de gelijkheid bij wet geregeld. In strakke regels vastgelegd. Regels moet je handhaven en daarom is er bureaucratie, veel bureaucratie. Als je mensen jaren in een procedure houdt, dan gaan ze zich vervelen. Wanneer een mens niets meer doet, niets meer kan bijdragen aan de samenleving, dan eten zijn hersencellen zich als het ware op. Hij vervreemt van de samenleving, hij isoleert. Zo’n mens doet rare dingen.

Dat kan iemand zonder baan zijn, zonder familie of vrienden, zonder een luisterend oor van de politicus in Den Haag, of iemand in een AZC. Zo iemand doet dingen waar hij later spijt van heeft. Uit frustratie waarschijnlijk. Door de Nederlandse bureaucratie zijn veel getraumatiseerde mensen nog verder getraumatiseerd.

Ik pleit voor pragmatisme. Een snelle procedure, een ambtenaar die een intuïtieve keuze maakt. En dan aan de slag, er is zat te doen. Ik pleit voor pragmatisme, misschien even geen minimumloon, maar werk doen voor de samenleving, zaken waar we nu vanwege bezuinigingen niet aan toekomen. Verdien je eigen geluk maar.

Een Godwin

Het getuigt van een slechte smaak om wat er nu gebeurt te vergelijken met wat er de vorige eeuw in Nazi Duitsland gebeurde. Maar als we die vergelijking niet mogen maken, hoe kunnen we dan ooit leren van de geschiedenis. We houden mensen tegen bij de grenzen van Europa, wat als Engeland dat met de Engelandvaarders had gedaan? Ook die mensen zochten naar de overkant. Er kwam een stempel in het paspoort van Duitse Joodse mensen omdat dat handiger voor de douane van sommige landen was. Douanes die mensen tegen houden, waar hebben we dat eerder gehoord.

Dat gebeurt er wanneer je mensen tot een object maakt, wanneer je Siham of Hilal tot gelukszoeker, vluchteling, jihadist, etc. maakt. Uiteindelijk zoek je naar de totaaloplossing. Maar daar hebben we van geleerd of niet?

Oranje boven, maar dan de spiraal omhoog

Zou het mogelijk zijn, dat we de koppen bij elkaar steken en elkaar we als mensen tegemoet treden. Als gelijkwaardige gelukzoekers? In het besef dat we allen gelijk zijn, allen recht hebben op het zoeken van geluk?

Mijn gemeente heeft geen AZC, waarom niet? Ik zou wel contact willen hebben met mijn Syrische mede gelukzoeker, misschien kan ik zijn en hij mijn taal leren. Misschien heeft zijn geloof iets waar ik wat mee zou kunnen en helpt mij skepsis hem het zijne te vernieuwen. Ik stel mijn huis niet open, dat is mijn prive domein, maar wel mijn geest. Want alleen in openheid kunnen we een spiraal omhoog teweeg brengen.