Tag archieven: Contingentie

De wenselijke integratie tussen verbetering en leren

Geplaatst op door

Elke organisatie die een belangrijk deel van haar mensen in projecten heeft samenwerken, streeft naar het verbeteren van de projectvoering. De verhalen die senior managers horen over uitlopende en budget overschrijdende projecten dwingen hen te zoeken naar verbetering.

Zowel de trainings- als de adviesmarkt heeft een groot assortiment met organisatorische oplossingen, variërend van exotische trainingen, hightech tools, certificeringen, methoden, en ga zo maar door. Zoals je door de bomen vaak het bos niet meer ziet, zien je door de oplossingen het probleem niet meer.

Wat dan? Verbetering is volgens mij bijna hetzelfde als leren, de twee gaan hand in hand. Voer je een methode in, dan verbeter je maar leer je niet, en laat je de projectmanager certificeren dan leer je maar verbeter je niet.

Het is wenselijk om beide te integreren. Hoe? Leren is iets dat je altijd samen met anderen doet, projecten ook. Projecten zijn daarom leermogelijkheden en zouden als zodanig moeten worden benaderd. Het gaat er dan om dat alle betrokkenen zich bij aanvang bewust zijn dat we met dit project gaan leren hoe we binnen budget en doorlooptijd een resultaat opleveren waarmee de organisatie succesvoller kan zijn.

Dit vraagt een herschikking van de arbeidsverdeling. Senior management moet niet langer het leren en verbeteren uitbesteden aan trainings- of adviesbureaus, zij zelf zijn daarvoor verantwoordelijk. Zij moeten de leiding nemen en het leertraject aangaan, dat is wat naar mijn idee echte leiders doen. De antwoorden op de problemen van een organisatie liggen vaak voor het oprapen wanneer je luistert naar de mensen op de werkvloer. Echte leiders vinden samen met hun volgers de antwoorden op elk organisatorisch vraagstuk.

Waar blijven dan de trainers en adviseurs? Die zouden moeten excelleren in het leren te leren, maar daarover een andere keer.

 

De toekomst van project management

Geplaatst op door

Project Management heeft natuurlijk toekomst, maar die ziet er anders uit dan het simpel extrapoleren van gedachten in de hoofden van opinieleiders. Eerlijk gezegd zou ik het niet weten. Al jaren roepen we dat er veel projecten mislukken, en al jaren roepen we dat we daar iets aan moeten verbeteren. In Nederland zijn er honderden kleine en grote bureaus die projectmanagementtraining aanbieden. Sommigen grossieren in keurmerken om zich te onderscheiden van de collega’s, maar als iedereen hetzelfde keurmerk heeft, waar is het onderscheid?

Er zijn twee grote trends, waar het nog maar de vraag is, welke uiteindelijk de overhand zal krijgen. Aan de ene kant hebben we de genoemde keurmerken en de daar vaak bij behorende certificering. Bij deze trend hoort de drang naar standaardisering en regels. De tweede trend speelt zich af op het vlak van de arbeidsverdeling in en om projecten. De Agile ontwikkeling in de software ontwikkeling, maar ook de opkomst van het PMO en natuurlijk niet te vergeten de programmamanagers die een eigen identiteit willen ontwikkelen.

Welke het van de twee gaat woorden, of dat we ergens tussen uitkomen, is niet met zekerheid te zeggen. Maar wel veel te belangrijk om aan opinieleiders over te laten. Ik wil de stem van de projectmanager terug in de discussie om daarmee een tegenwicht te geven aan de schreeuwerige evangelisten (Agile is een panacea) en de naar zekerheid zoekende managers (met certificering het koren van het kaf scheiden).

Daarom heb ik een online leerexperiment aan opgestart. Ik zoek minstens 500 professionals die actief zijn in de projectmanagementwereld, die mee willen denken over de toekomst die zij willen creëren. Het is een Engelstalig experiment, met mensen voer de hele wereld. Op dit moment heb ik ca. 90 mensen in een online omgeving samengebracht, het is mijn doel om langzamerhand een discussie op gang te brengen over die gewenste toekomst. Om samen te kijken wat wij aan dit vak gaan toevoegen.

500 man, omdat hoe groter het aantal hoe eenvoudiger het is om snelheid in wat we leren aan te brengen, maar ook de invloed die van het aantal uitgaat. Meer mag ook. Ik ben al een aantal maanden bezig, onlangs zijn we met het onderwerp “De Contingente Projectmanager” gestart, een intrigerende titel.

Lijkt het je wat? Surf dan naar deze link>> en laat je gegevens achter.

The necessity of things

Geplaatst op door

I’m currently starting a massive open online course (MOOC) on the future that we desire for project management. Perhaps something worth while participating.

In this blog I will philosophy about the contingent project manager, one of the topics that we investigate in the MOOC, and especially about the necessity of some so called best practices, actions each project manager is required to perform.

I read the article from Dewey written in 1893 with the thought provoking title:

The Superstition of Necessity

a couple of sentences really described much of the feelings I have with discussions about project management:

“necessity .. a standing-still on the part of thought; a clinging to old ideas after these ideas have lost their user, and hence, like all superstitions, have become obstructions. For I try to show that the doctrine of necessity is a survival; that holds over from an earlier and older developed period of knowledge”

When I read this I came to realize that many of our best-practices are nothing more or less than obstructions to improvement. Something did work in the past, but doesn’tguarantee future success.

We need to revisit our believes in project management and to find those practices that really work. This is precisely my dream for the MOOC, to renegotiate the project management practice with a large crowd of project managers.

Want to become a part, then give me your contact details and I you will receive an invitation to the MOOC,click.