Duurzaam Projectmanagement

Deze blog gaat niet over duurzaam projectmanagement, maar wel over hoe je deze competentie duurzaam ontwikkelt. Dus niet over people, planet en profit maar over jij als projectmanager die er voor zorgt dat je projectmanagement kunt blijven doen.

Aanslag

Vaak zeggen we tegen elkaar dat de wereld snel aan het veranderen is, en dat je je steeds aan moet aanpassen. Nu is het niet zozeer de wereld die aan het veranderen is, maar wel de wijze waarop we over die wereld denken en met elkaar communiceren. Na de verschrikkelijke aanslag op Charlie Hebdo  op 7 januari 2015 is het verleidelijk om te zeggen dat de wereld gevaarlijker is geworden. Wanneer we dat nu maar vaak genoeg tegen elkaar zeggen, dan maken we er uiteindelijk een selffulfilling prophecy van. Met woorden scheppen we de toekomst. Dit als actueel bruggetje naar duurzaam projectmanagement.

Twee eigenschappen

Een competente projectmanager heeft twee eigenschappen. De eerste, belangrijkste, is dat zijn of haar projecten als succesvol worden beoordeeld. Kortom, hoe praten betrokkenen over het project. Kortom, ben je in staat om de mensen rondom je project te overtuigen dat jouw aanpak in deze specifieke situatie tot projectsucces leidt. De tweede eigenschap is, of je in staat bent om het taalgebruik van de vakgemeenschap te volgen.

Deze laatste vraagt om een toelichting. Vaak zeggen we in projectmanagement dat we iets doen volgens best-practices, we denken dan vaak dat dit de manier van werken is die ook het beste werkt. Methoden als PRINCE2 staan er op voor dat deze gebaseerd zijn op die veronderstelling. Deze claims zijn echter zeer twijfelachtig. Wat feitelijk gebeurd is, is dat de vakgemeenschap gelooft dat het best-practice is. Achter methoden als PRINCE2 en ook “Agile familie” staan grote commerciële belangen. Organisaties vallen voor de commerciële verleiding en massaal slaan we dan een bepaalde richting in. Psychologische mechanisme zoals cognitieve dissonantie versterken dit met als resultaat, dat organisaties doorgaan men het verbranden van opleidingsbudgetten.

Contingentie

In al dat commerciële geweld sta jij als projectmanager. Vaar je met of tegen de stroom in. Duurzaam is, met de stroom mee. Duurzaam is, de nieuwe taal leren en binnen dat nieuwe begrippen kader projecten succesvol afronden. Best practice is niet de waarheid, maar slechts het resultaat van een onderhandeling over ideeën wat mogelijk het beste werkt. Best practice is contingent. Als jij in die onderhandeling steeds weer een compromis kan sluiten en projectsucces behaalt, dan is dat duurzaam projectmanagement.

Scientific Management en Projectmanagement

Hij stond al een tijd in mijn bibliotheek te wachten om te worden gelezen: The Principles Of Scientific Management van Frederick Winslow Taylor, die we misschien wel de vader van modern management mogen noemen. Ik ga in deze en de vervolgblogs onderzoeken hoe we deze principes ook in projectmanagement kunnen toepassen (of dat al doen).

Taylor begint zijn betoog met te verwijzen naar een speech van President Roosevelt over het beschermen van de nationale middelen (grondstoffen, milieu en werkkrachten)(lees hier). Een toespraak die hij in 1908 uitsprak.

Hij schrijft:

“We can see our forests vanishing, our water-powers going to waste, our soil being carried always by floods into the see; and the end of our coal and our iron is in sight. But our larger wastes of human effort, which go on every day through such of our acts as are blundering, ill-directed, or inefficient  and which Mr. Roosevelt refers to as a lack of “national efficiency”, are less visible, less tangible, and are vaguely appreciated.”

Vanaf de eerste bladzijde ben ik geboeid, want hoe kan iets dat honderd jaar geleden is opgeschreven zo actueel klinken. Dat is wat iets tot een bronpublicatie maakt, iets waar duizenden op voortbouwen, het is de oorsprong van een hele beweging waarvan we nu nog steeds de sporen in onze organisaties terug vinden. Want nog steeds zoeken organisaties naar efficiencyverbetering door het invoeren van best-practices en dat is precies wat Taylor voor ogen had.