Het format van de blog is simpel: een lokkende titel, een verhaaltje, de vraag of jij dat ook vindt en dan de melding dat als je vind, dat je dan helemaal niets van scrum hebt begrepen.

We hebben dan te maken met een hardcore agilist die zo overtuigt van zichzelf is en denkt dat er maar een juiste interpretatie van de scrum-guide kan zijn en dat is de zijne. Ik weet niet hoe het komt maar er is altijd wel een groep professionals die meent dat de waarheid slechts één interpretatie heeft. Echter als dit zo zou zijn dan levert dat nogal wat problemen op die de vermeende agile transformatie onmogelijk maken.

Immers wanneer er slechts een uitleg is, wie bepaalt welke de juiste is. Jeff Sutherland of Dean Leffingwell, of een van de anderen die het Agile Manifest hebben geschreven. Beide heren zijn al op leeftijd en hebben niet de tijd van leven om het aan ons allen uit te leggen. Hun discipelen kunnen niet meer dan tweedehands kennis overbrengen. Gezien de velen raamwerken die er inmiddels zijn ontstaan is het inmiddels wel duidelijk dat er geen waarheid te vinden is in Agile. De arrogante alleswetende hardcore agilist is iemand die niet meer in contact met de agile ontwikkelingen van dit moment staat.

Ik heb verkozen om niet te weten, om een agnost te zijn op het gebied van agile. Wanneer ik mijn overtuigingen tot een minimum weet te beperken dan sta ik open voor elke verandering. Op die manier ben ik wendbaar.

Ik heb natuurlijk wel een aantal overtuigingen, zo hecht ik meer waarde aan mensen en hun interactie dan aan felle debatten over de waarheid. Daarnaast vind ik werkende resultaten een belangrijker bewijs van voortgang dan gefingeerde rapportages. Ik werk liever samen dan dat ik onderhandel en is een plan altijd ondergeschikt aan de realiteit.