Ik hield van Twitter, ik heb al 9734 tweets geplaatst. Soms vrij ongenuanceerd, bijvoorbeeld wanneer ik me ergerde aan een luidruchtige medepassagier in de trein, of over de onbeschoftheid van veelverdienende tv-presentatoren die aan de randen van de nacht mensen niet hun verhaal lieten maken.

Ik hield van de fora op Linkedin, waarin ik mijn eigen superioriteit bevestigde door alle open deuren die werden in getrapt te lezen. Soms deed ik mee, of beheerde zelf een forum. Ik hield er van en nam op de koop toe dat Linkedin steeds meer op Facebook ging lijken.

Ik hield van de functionaliteiten van Google+, de mooie vormgeving, de hangouts. Ook dat je tegen een app kon zeggen wat je zocht, prachtig wat een mooie tijd. Als de Google bril straks in de winkel ligt, dan zou ik hem zeker kopen.

Ik hield van Facebook omdat ik zo contact kreeg met familie waar ik nooit veel contact mee had. Ik leerde mijn grote en kleine neefjes en nichtjes beter kennen. Leuk de foto’s uit mijn jeugd van de plaats waar ik geboren was. Prachtig.

Ik hield van Whatsapp, de foto’s en filmpjes van de kleinkinderen. Afspraakjes maken, ideetjes uitwisselen. Echt sociale media, die mij een stuk socialer maakte.

Ik ben mij altijd bewust geweest dat Twitter, Linkedin, Google+, Facebook en waarschijnlijk ook Whatsapp iets met mijn gegevens deden. Kortom ik ben niet hun klant, maar hun product. Eerlijk gezegd heb ik daar nooit problemen mee gehad.

Maar nu is er iets veranderd in mijn houding. Een verandering die niets te maken heeft met de veranderende voorwaarden van Google. Grote bedrijven moeten ergens aan verdienen. Wat er veranderd is, dat heeft te maken met wat mijn overheid doet.

Mijn overheid is gaan geloven in Big Data en correlaties. Mijn overheid is bezig via de kabel, glasvezel en mijn mobiele telefoon in mijn privéleven binnen te dringen. De zoeven genoemde bedrijven had ik daar toestemming toe gegeven. Maar niet aan mijn overheid. Men zegt dat als je niet te verbergen hebt je nergens zorgen over hoef te maken. Ik denk dat ik niets te verbergen heb, althans niet op dit moment.

Echter de geschiedenis leert dat de overheid een zeer onbetrouwbare partner is in het beschermen van mijn belangen. Het zijn uit overheden waar dictators uit ontstaan. Niet uit de bedrijven, daar gaan zij slechts met gouden handdruk weg. De grote dictators uit de vorige eeuw en waarschijnlijk ook uit deze eeuw zijn ontstaan uit mijn overheid.

Ik vrees niet de CEO’s van Twitter, Linkedin, Google+, Facebook en Whatsapp, ik vrees mijn overheid en de leiders die zij voortbrengen. Wij met zijn allen bouwen aan de infrastructuur die mijn overheid straks kan gebruiken om te kijken wat ik doe, denk of van plan ben. Als mijn overheid straks het denken aan iets wat zij bedreigend vinden strafbaar stellen en al mijn niet ten uitvoer gebrachte fantasieën vanuit de social media in de Big Data Centra van mijn overheid terecht gekomen zijn, dan …

Ik vrees mijn overheid omdat ik nu niet weet wat ik straks te verbergen heb. Daarom vind ik social media ineens niet zo aantrekkelijk meer.