Om je zelf te promoten is het een goed idee, zo lijkt het, om te bloggen en dan deze blog middels LinkedIn, Google+ of Twitter aan de man te brengen. Je kan natuurlijk ook een YouTube maken en mensen trakteren op jou welsprekendheid. Ik doe dat zelf ook en hoop daarmee de wereld van mijn denkbeelden en kwaliteiten te overtuigen. Helemaal mooi zou zijn wanneer de lezer aan mij denkt wanneer zijn organisatieprobleem een adviseur nodig heeft.

Wat hebben deze inleidende woorden met Leiderschap te maken?

Op het eerste gezicht niet zoveel, maar als je erover nadenkt heel veel. Leiderschap is vooral een idee dat zich in de geschiedenis van de mensheid ontwikkeld heeft en dat nog steeds doet. Vroeger, voor internet en social media, waren er enkele boeken over dit onderwerp, dus bleef de ideeën ontwikkeling een zaak van schrijvers en denkers en de enkeling die hun boeken las.

Nu ontwikkelt de zwerm (crowd) gedachten over leiderschap

Het valt mij op dat de meeste bloggers, net als ik geen leider zijn, doch er slechts over schrijven. Mensen posten en krijgen reactie, een positieve blog krijgt sneller een positieve reactie en instemming. Dat is goed voor je zichtbaarheid en je imago (merk).

Om er voor te zorgen dat mensen naar jouw gedachten over leiderschap gaan luisteren gebruik je voorbeelden, die voorbeelden moeten aanslaan, dus neem je mensen die positief de geschiedenis in gegaan zijn. Bijvoorbeeld Steve Jobs, of Winston Churchill. Wat minder voor de hand ligt Adolf Hitler. Terwijl moeilijk te ontkennen is dat deze laatste wel degelijk een leider was. Wat hebben deze mensen gemeen?

Leiderschap volgens Jobs, Churchill en Hitler

Een spannende titel. Maar een van de eigenschappen die deze heren deelden was dat het geen prettige mensen waren om mee samen te werken. Het waren, wanneer het er op aankwam, tirannen die koste wat het kost hun zin wilden krijgen. Daar ga je met je leiderschapsmythe. Want meestal lezen we in de blogs dat leiders inspirerende en meelevende mensen zijn. Een leider is, volgens de zwerm, alles wat je in de ideale ouder zou zoeken.

Wisdom of de crowd levert vaak slechts ideeën op

Veel minder echte nieuwe kennis. Dat komt omdat ideeën op zoek gaan naar hersenen die ze willen huisvesten. Het menselijke brein is lui (wist je dat er projectmanagers zijn die daar trots op zijn), moeilijke ideeën krijgen zelden toegang.

Heb je de citaten over Einstein al eens gelezen? Die komen ook regelmatig langs. Ik vraag me af of deze bloggers Einstein gelezen hebben? Waarschijnlijk niet, waarschijnlijk hebben ze het citaat van een andere blogger overgenomen. Eigenlijk citeren ze niet Einstein, maar de blogger. Laats kwam ik een citaat van Ayn Rand tegen, ik vroeg me af of de blogger de Fountainhead en Atlas Shrugged gelezen had.

Beide boeken geven ons namelijk een veel realistischer inkijk in zowel persoonlijk als publiek leiderschap. Mannen en vrouwen die hun eigen weg gaan, dat zijn leiders. Mensen die keuzes maken en er dan voor gaan. Meestal zijn het mensen die leven voor zichzelf en niet voor anderen.

We hebben een managementprobleem

De afgelopen jaren confronteerde de media ons met graaiende woningbouwverenigingsdirecteuren, bonusvretende bankdirecteuren, en ga zo maar door. Dit is leiderschap, niet het tegenovergestelde, dit is de harde realiteit. Het vervelende is dat we ze nog nodig hebben ook. We hebben de psychopaten nodig die zo gek zijn om 80 tot 100 uur per week voor hun visie te werken. Boven op de dingen zitten, de dwarsliggers intimideren. Want zachte heelmeesters maken stinkende wonden leert de geschiedenis.

Ethiek en leiderschap is voor de boekjes en de blogs

Maar niet voor de realiteit van alle dag.