Je komt ze van tijd tot tijd tegen, berichten, blogs over dat kinderen toch zoveel creatiever zijn dan volwassenen en dat dit vooral komt doordat het systeem ze in hokjes plaatst en afdwingt dat ze zich conformeren. Daarna komt er een pleidooi voor egocentrisch individualisme, alsof conformeren slecht zou zijn. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar bij mij gaan de tenen dan krom staan. Het is een in en in trieste vereenvoudiging van wat er in de psychologische ontwikkeling van een mens gebeurd. Los van deze triestheid ben ik doodsbenauwd voor een epidemie van narcisme door dit soort geleuter.

Een kind dat steeds vragen stelt, stelt deze omdat ze de wereld nog niet begrijpt. De hersentjes moeten zich nog ontwikkelen, het logisch redeneren is nog niet helemaal ‘geïnstalleerd’. De meeste ideeën die kinderen hebben zijn helemaal niet uitvoerbaar. Dat komt omdat ze weliswaar denken, maar nog niet goed nadenken. Wanneer de hersenen zich verder ontwikkelen mag je hopen dat er het vermogen komt om de haalbaarheid van bepaalde ideeën te toetsen voordat je ze uitspreekt. Bij sommige mensen gebeurt dit helaas nooit. Misschien zit het er gewoon niet in en moet je er maar tevreden mee zijn dat je geen Steve Jobs, Karel Appel of Rembrandt bent.

Creativiteit is iets wat zich in sociale netwerken bevindt, niet zozeer in individuen. Sommige mensen zijn daar gevoelig voor. Het zijn zelden hun eigen ideeën, zij voelen het alleen wat beter aan. Hen die wij creatievelingen noemen zijn mensen die ideeën stelen en combineren. Wanneer je je niet conformeert aan wat er in zo’n netwerk gebeurd, dan is de kans groot dat je heel eenzaam wordt en er niets te stelen is. Dat heeft niet te maken met het systeem, maar wel met jouw houding. Je bent niet uniek, alleen samen zijn we creatief en daar hoort wat conformeren bij.