De menselijke factor

Je hoort het steeds weer zeggen. De menselijke factor is de belangrijkste oorzaak voor het wel of niet falen van projecten. We zijn het er allemaal over eens, we schreeuwen het van de daken of dumpen in de Linkedin teksten van personal branding.

Het is een zinloze constatering

Maar als je even iets langer nadenkt, is deze uitspraak zo triviaal dat hij totaal geen inhoud heeft. Mensen voeren projecten uit en als er iets fout gaat dan zijn het altijd mensen die fouten maken. Zonder mensen geen project! Je kunt net zo goed zeggen dat je valt wanneer er zwaartekracht is. Niemand heeft iets aan die uitspraak.

Beheersing of zelfsturing

Dat is ook zo’n mooie. Managers moeten verdwijnen, of op z’n minst het werkvolk niet lastig vallen met allerlei beheersinstrumenten. Maar wacht eens, als je ergens in dienst bent, verwacht je manager enige mate van zelfsturing, als je je werk goed doet, dan zal de doorsnee manager – die lui is – geen noodzaak voelen om beheersinstrumenten in te zetten. Deze zijn pas nodig als het zelfsturende werkvolk ondeugdelijk werk aflevert. Die maatregelen zijn, zo is mijn overtuiging, een reactie op mensen zie zichzelf stuurden maar het geld van anderen enthousiast verbrandden.

Agile leugens

Agile is naar mijn idee één van de beste innovaties in projectmanagement die we in het afgelopen decennia hebben gezien. Ik ben er een groot voorstander van, want veel mensen zijn nu meer gemotiveerd en het lijkt alsof we projecten weer onder controle krijgen. Of niet?

Wel, één van de zaken die we steeds weer bij Agile tegenkomen, is dat we alleen dat doen waar we ons aan kunnen committeren. We doen niet meer, dan waar we tijd voor hebben. … Ho, wacht eens, maar dat geldt ook voor wat de Agilisten laatdunkend  een ‘traditioneel project’ noemen. Dat is namelijk een eigenschap van de tijd, je kunt niet meer tijd besteden dan dat er is, 24 uur per dag. Traditioneel of Agile, tijd stroomt. Ook weer zo’n lege stelling.

Het betekent dat de Agilisten een beetje jokken. Door minder ambitieus te zijn (wat realistisch plannen heet) doet het team toch iets minder als een club hardwerkende gekken die zich weekend na weekend uit de sloffen werkt.

Ik kwam laatst iemand tegen die zei: “Op de Agile vleugel lopen ze zelfs langzamer.”

Waar zit de menselijke factor

Het begin (de uitvoering en het eind) van een project begint altijd weer met minstens twee mensen. Die willen iets, dat plannen en begroten ze, en dat houden ze nauwlettend in de gaten. Plannen, begroten en opletten, of, zo je het wilt, rekenen en beheersen, en hard werken natuurlijk, heel hard.

Ik geloof in de menselijke factor

Het staat als een mijlpaal boven water, met mensen doe je een project, die motiveer je op elke manier die ter beschikking staat. Alleen als de mensen op het team ‘de extra mijl’ gaan dan komt er wat tot stand. Dus niks Agile en zelfsturing, buffelen en opleveren.