Neem eens de tijd om de volgende oefening te doen als je alleen bent. Ga op een goede stoel zitten als je alleen ben en luister, neem de tijd ervoor en luister, na verloop van tijd hoor je steeds meer. Hoe luid kan de stilte zijn. 

Jaren geleden was ik in een museum met een bijzonder kunstwerk, een donkere kamer, het was pikdonker, ik wandelde naar wat ik dacht het midden van de kamer was. Het was doodstil, je kon geen hand voor ogen zien, ik wachte, het werd niet lichter maar ik zag steeds meer. Je zie meer naarmate je langer kijkt en stil blijft. In datzelfde jaar was ik op vakantie in Frankrijk we campeerden in Sallieu. De plaatselijke slijter had een wijnproeverij en leerde hoe je moet proeven. Eerst het glas vullen, een klein beetje, ronddraaien en het glas weer leeggooien en dan ruiken. We deden daar wel 10 minuten over, na overigens eerst de kleur te bestuderen. Daarna de tweede keer een beetje in het glas, niet walsen maar eerst ruiken, langzaam, dan ruik je meer. Weer 10 minuten later, walsen en opnieuw ruiken, opnieuw 10 minuten. Na een halfuur de eerste slok, door de mond over je tong laten rollen, alle delen van je mond. Ruiken, proeven en van binnen stil blijven. Dat is de manier om waar te nemen, vanuit stilte.

Neem, wanneer je naar je werk gaat, eens de tijd om deze oefening te doen. Je stapt het gebouw binnen, blijf even in de lobby staan. Proef de atmosfeer, luister, wat neem je waar, laat het doordringen. Dan naar je kantoor, loop langzaam, neem de trap, laat de indrukken aan je voorbij gaan zonder daar een oordeel over te vellen. Neem waar. Je collega’s, ken je ze eigenlijk, observeer neem waar zonder daar een eigen inkleuring aan te geven. Begin de dag met waar te nemen, minstens een half uur. Net als de stilte, net als het duister, net als het proeven van de wijn. Neem waar vanuit de stilte. Houd je in.

We hebben gehoord dat we leven in tijden van disruptie, dat alles verandert, het is ook altijd druk, wie het niet druk heeft die telt niet mee. Daarom wachten we niet meer, maar staan we op onze telefoon de tijd te verdoen. Terwijl de verveling vanuit stilte ons brein tot rust brengt en weer oplaadt.