Hoewel je het niet zou geloven, maar authenticiteit is niet meer van deze tijd. De mensen die mij kennen, weten dat dit begrip ver in mijn allergiezone zit. Onderdruk nu even de neiging om aan mij te vragen ‘wat dat over mijzelf zegt’, want daar heb ik al uitvoerig over nagedacht. Laat ik je het antwoord direct geven, het zit in mijn allergiezone omdat het in mijn allergiezone zit! Punt uit!

Waarom betoog ik dat je moet stoppen authentiek te zijn en in plaats daarvan je aan te passen aan anderen. Om dit te beantwoorden wil ik een observatie met je delen. De meeste berichten, blogs en artikelen over authenticiteit brengen dit altijd in verband met dat je dingen doet, die je niet wilt, omdat anderen dat willen. Uiteraard zijn de primaire opvoeders dan de grootste schuldigen, maar andere kandidaten zoals je partner, je baas of je collega’s worden ook vaak als schuldigen aangewezen. Als je iemand anders leven leidt dan ben je niet authentiek. Ik vraag mij overigens af, hoe dat zou moeten ‘iemand anders leven leiden’. Als iemand daar een manier voor weet dan mag z/hij zich melden.

Kennelijk heeft de roep om authenticiteit altijd te maken met ons gedrag in relatie tot anderen. In het bijzonder gaat het dan om gedrag waarbij we ons ongemakkelijk voelen, of wat we eigenlijk liever niet doen. We reageren op een ‘onvrije’ manier zo heet dat dan. Ik heb in eerdere blogs al eens beargumenteerd dat je ook in dat geval nog steeds jezelf bent. De vraag is nu, blijf je daar mee doorgaan of stop je en ga je doen wat je wel prettig vindt?

De laatste keuze lijkt me, ondanks dat deze voor de hand ligt, een verkeerde keuze! Want stel je voor als iedereen altijd alleen dat doet wat z/hij prettig vindt, wat zou er dan gebeuren? Dan komen we in een dystopische egoistische wereld terecht. Als iedereen alleen maar authentiek zou zijn en alleen maar dat doet waar z/hij zin in heeft, dat zou niet werken. Omdat bijna iedereen wel in teams samenwerkt is authenticiteit zoals men het begrip vaak gebruikt een onwenselijk streven. Veel beter is het als we ons aanpassen aan de behoeften van de groep.

In hoeverre helpt mijn gedrag de ander? Dat moet steeds de centrale vraag zijn. Wanneer iedereen dit zou doen, dan krijg je organisaties die excelleren. Ik besluit met de oproep: Authentieken der aarde, kom uit uw bubbel en pas u aan!