Toen ik vanochtend wakker werd, had ik super veel zin om een blog te schrijven. Ik kwam maar niet op een onderwerp, ook niet onder de douche waar toch de meeste creatieve ideeën ontstaan. Tijdens het ontbijt ook al niet, totdat ik voor de verandering weer eens naar mijn twittertijdlijn keek. Ik las de tweet: wat heb ik fout gedaan in de opvoeding van mijn pubers? Het ging over iets sociaals wat een aantal tieners van het LAKS hadden gedaan. De, zichzelf verwijtende, moeder kreeg bijval van een andere ouder die hetzelfde gevoel had. Hoewel beiden het niet expliciet benoemden las ik tussen de regels een gevoel van schaamte.
Dit is mijn antwoord aan deze ouders.
Als jij denkt dat jij jouw kind zo kunt opvoeden dat het daardoor vanuit zichzelf meer burgerschap en duurzaamheid gaat tonen, want daar ging de tweet over, dan overschat je jouw invloed als ouder. Gelukkig voor jouw tieners heb je daar kennelijk niet zoveel invloed op. Ik zou er niet aan moeten denken, ouders die mij van jongs af aan opvoeden met het idee dat ik een goede burger moet zijn. Dat is uiterst beklemmend en beperkend. Daarnaast zou ik als tiener al helemaal geen behoefte hebben aan het moraliserende gezever van mijn moeder. Nee integendeel als tiener wil ik de wereld verkennen, ik wil experimenteren, ik wil lekker egoïstisch op mijn bek gaan en dan de pijn van mijn eigen stommiteiten ervaren.
Als jouw kinderen aan het begin van de pubertijd zitten dan heb je ongeveer 80% van de aandelen, dat loopt snel af, want tegen de tijd dat ze achttien zijn is je aandelenkapitaal nog maar 10%. Pas op, want als je je teveel bemoeit met de keuzes die je pubers maken, dwingen ze je nog om de laatste aandelen tegen bodemprijzen te verkopen. Het einde van de pubertijd is aangebroken wanneer ouders en tieners van elkaar accepteren dat ze niet volmaakt zijn en het ook nooit zullen worden. Ieder mens heeft het recht op zijn eigen morele keuzes. Althans in een individualistische samenleving als de onze. Je kunt erover debatteren of dit wenselijk is, maar dat is nu even niet aan de orde.
Wanneer je kinderen opvoedt, dan doe je dit over het algemeen uit de volle overtuiging dat wat je doet het beste voor je kinderen is. Sommige mensen verdiepen zich er in, anderen experimenteren of rommelen maar wat aan. Persoonlijkheid is voor een belangrijk deel aangeboren. Als ouders kun je bepaalde goede of slechte persoonlijkheidstrekken stimuleren of belemmeren zich te ontwikkelen. Of dat succesvol is zal de toekomst uitwijzen. Wat niet succesvol is, is openbaar op social media uiten dat je het met je kinderen niet goed gedaan hebt. Denk je eens in welke boodschap je overbrengt. Wat zullen jouw kinderen denken wanneer ze dit lezen? Lijkt me dus niet handig.
Het antwoord op de vraag “wat heb ik fout gedaan in de opvoeding van mijn kinderen?” is eigenlijk heel simpel namelijk “Die vraag te stellen, dat heb je fout gedaan!”