Onze organisaties zijn gevuld met grote aantallen mensen die ervan overtuigd zijn dat zij het bij het juiste eind hebben. Je hoort ze tijdens de vergaderingen, de managementoverleggen en de door de directie genomen besluiten. Ondersteund door een grote schare adviseurs die met gelikte powerpoints beslissers misleiden.

Allemaal zoeken we naar bevestiging van wat we toch al dachten (confirmation bias), het zorgt ervoor dat we alleen dat horen wat we al dachten en negeren wat tegenstrijdig is aan onze overtuigingen en aannames. Dit mijn beste lezer is dom, heel erg dom. Ik wil een andere werkwijze voorstellen.

Zoek naar het bewijs van je ongelijk!

Dat is best wel eng, maar hoe langer je wacht des te enger het wordt. Als je veel tijd investeert in een valse aanname dan doet het veel pijn om deze te veranderen. Je ziet het overal om je heen, mensen die de tekenen des tijds negeren omdat ze denken dat het wel los zou lopen. Maar als je het bij het foute eind hebt, dan loopt het niet los.

Massaal zijn we overgestapt op Agile werken, zonder na te denken of dit in alle situaties zou werken. Waarom zijn we overgestapt? Omdat we massaal zijn gaan geloven dat veranderingen sneller dan vroeger gaan. Maar is dat wel zo? Iedereen zegt het, maar wie vertelt mij of we elkaar niet gewoon napraten. Daarnaast is iedere organisatiecultuur wel geschikt om Agile te werken? Ik betwijfel het ten zeerste.

Twintig jaar geleden zijn we overgestapt op PRINCE2, zonder enig bewijs. Massaal haalden we onze certificaatjes in cursussen van twee tot drie dagen. Heeft het de gewenste verandering gebracht? De Britse overheid heeft er veel aan verdiend en het aan Axelos verkocht. Onlangs las ik dat ze nu weer een nieuwe methode heeft ontwikkeld. Ook de Europese Unie schijnt een projectmanagementmethode te hebben ontwikkeld en wat te denken van het Praxis framework en de laatste ISO standaard voor projectmanagement.

Dit geeft te denken. Over een hamer schrijft men geen boeken omdat de hamer doet waarvoor hij is gemaakt. Boeken schrijft men over dingen die niet werken.

Liever zoek ik naar de onjuistheid van mijn veronderstellingen en overtuigingen. Stap voor stap falsifieren brengt mij een stapje dichter bij de waarheid. Want elke ontmaskerde aanname is een stap vooruit, terwijl de bevestiging van wat ik toch al dacht mij geen stap verder brengt.