Dit is de derde blog in de ‘Lao Tze’ categorie, waarin ik de tau te tsjing als inspiratiebron gebruik voor mijn blogs en kijk hoe deze duizenden jaren oude wijsheid van nut kan zijn voor voor projectmanagers in de 21ste eeuw.

Een aantal zinnen uit de derde tekst: Het niet roemen van de achtenswaardigen, houdt het volk ver van naijver. … … … . Hij laat hen nimmer weten wat kwaad is, nog verlangen naar het goede, zo geeft hij de sluwen geen kans tot handelen.

Elke keer zeg ik dat het proces van begrijpen belangrijker is dan het begrip zelf. Wat lezen we hier nu feitelijk? 

Het is een oproep aan de leiders van onze wereld, organisaties, afdelingen en projecten. Fnuikend voor een goede samenwerking is naijver, jaloezie, afgunst. Over het algemeen vinden we dat dit iets is wat we als mensen zelf onder controle moeten brengen. Jaloezie is een slechte emotie, net als de andere die ik noemde. Naijver is egoïstisch en moeten we overwinnen. Wat verrassend is aan deze tekst, is dat deze de verantwoordelijkheid voor het ontstaan van deze gevoelens legt bij de leider, die moet zorgen voor een omgeving waar naijver niet kan ontstaan. Bijvoorbeeld door niemand in het zonnetje te zetten.

We hebben het allemaal wel eens meegemaakt. De manager prijst iemand voor zijn goede prestaties en hoopt daarmee de motivatie van de afdeling omhoog te brengen. Het tegendeel is het geval, collega’s hebben zo hun gedachten daarover, sommigen zijn jaloers, andere boos. Dat zeggen we niet, want dat is niet professioneel, integendeel we feliciteren de ander. Maar diep, diep in ons hart, denken we anders. Met het prijzen is de relatie binnen de groep verziekt. Een leider zou moeten stoppen met het roemen van medewerkers, de resultaten van hun werk zouden voorzich moeten spreken. Roem komt van gelijken, niet van de meerderen. Dit is iets om over na te denken wanneer je over teambuilding denkt.

We gaan nog een stap verder. Iedereen die niet de managementladder opgeklommen is, weet het. Naarmate je hoger in de hiërarchie komt, neemt het aantal sluwe mensen toe. Je vindt gemiddeld meer ratten in de top van een organisatie dan op de werkvloer. Iets wat topmanagers zich zouden moeten realiseren. Daarom moet je als leider een beetje een mysterie voor je mensen zijn. Een beetje onberekenbaar, niet al te voorspelbaar  op die manier houd je de sluwe vossen uit het bestuur van de organisatie.

Dit beste lezer is de reden waarom je voorzichtig moet zijn met het prijzen van mensen.