Regeren is vooruitzien, daarom zal ik bij het bepalen van mijn keuze toch vooral naar die partijen kijken die een echte toekomstvisie hebben. Daar heb ik een aantal redenen voor en de belangrijkste daarvan is dat ik het mijn morele plicht vind om in mijn keuzes niet alleen mijn eigenbelang te laten meewegen. De wereld die ik achterlaat moet ook bewoonbaar zijn voor mijn kinderen, kleinkinderen en weer hun kinderen. Maar ook voor de kinderen van mijn buren!
Wat betekent dit?
Geen vlucht naar achter
Ik heb de zestiger jaren meegemaakt, je weet wel de tijd waarin we elkaar nog vertrouwden, waar je het touwtje uit de deur kon laten hangen, de tijd dat je nog op je 65ste met pensioen ging. Die goede oude tijd. Je hoort bij de ouderen in de samenleving (ik ben 60 jaar) soms een heimwee naar vroeger. En dat willen we dan herstellen. De tijd dat je nog respect had voor de politie en tegen de dokter en de leraar in de klas op keek. De tijd van respect. Laat ik het maar heel eerlijk zeggen, het is nu beter! Die tijd van respect was ook een tijd van schaamte en beklemming.
Tijdens diezelfde zestiger jaren hield je je mond als kind wanneer volwassenen spraken. Jij was er voor je ouders en niet omgekeerd. Noemde men samenwonen veroordelend ‘hokken’, waren homo’s niet geaccepteerd en was het een schande wanneer je voor het huwelijk zwanger raakte. Voor de vrouwelijke kiezers, je moest een weten hoe men met vrouwen omging. Kijk maar eens naar een James Bond film uit die tijd. Als vrouw zou je al helemaal niet meer naar die tijd terug moeten verlangen, of je moet natuurlijk weer als een onmondige huishoudster achter het aanrecht willen staan. De tandarts trok bij zowel mijn vader als mijn moeder preventief de tanden en veroordeelde hen daarmee tot een kunstgebit. Er waren twee televisienetten en er heerste een bekrompen sfeer over Nederland. Laat maar, ik hoef die zestiger jaren niet meer. O ja, en voor de muziekliefhebbers, ook nu wordt er nog hele goede muziek gemaakt.
De politicus die het waagt om terug naar vroeger te willen, die valt bij mij af.
Er is maar een richting en die is vooruit
We weten al decennia dat er zoiets zou komen als de vergrijzing. Als er in het verleden niet in de pensioenen (dit is overigens iets anders dan de AOW, meneer Krol) was gegraaid en als we de aardgasbaten wat spaarzamer hadden gebruikt dan was er nu geen pensioenprobleem geweest en hadden we de “ik wil mijn poen terug” krijsende 50plussers gerust kunnen stellen (u begrijpt het al ik behoor niet tot Henk zijn doelgroep). Regeren is verder vooruitzien dan de volgende verkiezingen. Dat had met toen en dat zou men nu moeten doen. Of mijn koopkracht er 1% op vooruitgaat zet geen zoden aan de dijk. Stop met dit soort plaatjes want ze interesseren mij niet. Wat ik wel wil is een toekomstverhaal, een visie!
Ik wil weten wat er in het intellectuele DNA van mijn politicus zit. Hoe ziet hij of zij mijn toekomst? Een van vertrouwen tussen bevolkingsgroep of een van etnisch profileren en meer blauw op straat? Een van, de markt moet het klimaatprobleem zelf maar regelen of een overheid die schone energie mogelijk maakt? Een overheid die voor het eigenbelang gaat of voor dat van mijn kleinkinderen? Een die de rest van de wereld ontsluit, groter en toegankelijker voor me maakt, of een die haar benauwend klein maakt?
Het moge duidelijk zijn, mijn politicus is open, vernieuwend, insluitend en realistisch.