Veel projectmanagers denken (ten onrechte) dat ze al agile werken

Je herkent het vast wel. Vol enthoussiasme heb je de voordelen van agile werken aan een groepje projectmanagers verteld. Je geeft ze voorbeelden, maar de enige reactie die je krijgt is dat ze dat al deden.

  • ‘Daily standups’ – deden we al.
  • ‘Incrementeel opleveren’ – deden we al.
  • ‘Transparantie’ – spreekt voor zichzelf.
  • ‘Respect voor mensen’ – nogal wiedes.

Daarna krijg je een lijst met mislukte agile klussen, waar je ze dan ook weer gelijk in moet geven. Wanneer je vanuit het ene paradigma iemand in een ander paradigma wil overtuigen dan wandel je samen een doodlopende weg in en zijn jullie je tijd aan het verspillen.

In tegenstelling tot PRINCE2, MSP, of andere standaarden en technieken is Agile dat maar is het een totaalconcept, het is een mindset die uiteindelijk leidt tot een andere meer adaptievere manier van organiseren. Veel van de agile technieken gebruikten en gebruiken projectmanagers nog steeds. Maar afzonderlijk in plaats van in een door de mindset geintegreerd totaalplaatje.

Zowel in de klassieke manier van projectmanagement, als agile organiseren werken mensen vanuit een bepaalde mindset die bepalend is voor de wijze waarop ze technieken gebruiken. Scrum met een klassieke mindset ziet er anders uit dan met een agile mindset. Er is niets mis mee, maar het is scrum en niet agile!

Wanneer je van mindset bent veranderd is het nagenoeg onmogelijk om de wereld van organiseren nog op de ‘klassieke’ manier te beschouwen. Wie eenmaal tot de conclusie komt dat de zon in het middelpunt staat kan niet meer redeneren vanuit de aarde als het centrum van ons planetenstelsel.

Het lijkt soms een onoverbrugbare kloof en dat zou het niet moeten zijn.

Iemand aanvallen met termen als ‘zombie scrum’ zijn niet overtuigend maar eerder een uiting van je eigen verkrampte adoptie van agile werken. Ik probeer de klassieke wereld van projecten te zien vanuit een agile mindset. Ben wars van elke dogmatische discussie, maar verander wel het DNA van de klassieke waterval, waardoor de stage-gates langzaamaan vervagen. Projectmanagers gaan dan vanzelf zien dat zelfsturing een zegen voor hen is. Dat vertrouwen geven beter werkt dan beveel en heers, die ‘klassieke’ projectmanagers zullen zich ook wel een nieuwer paradigma en een agile mindset eigen maken. Sommigen zullen dan tot de conclusie komen dat hun rol overbodig is geworden en voor iets anders kiezen. Daar ben ik zeker van.

Natuurlijk blijft er een groep projectmanagers die dit niet zullen doen. Die vast blijven houden aan hun eigen gelijk. Is dat erg? Ik denk het niet want de meeste van hen gaan binnenkort toch al met pensioen.