Moet het roer nu echt helemaal om? Ik ben altijd sceptisch geweest aangaande veranderingen. Meestal benoemde ik nieuwe hypes ‘oude wijn in nieuwe zakken‘ en in zekere zin was dat ook het geval. Als je de geschiedenis van het projectmanagement denken een beetje bijhoudt, dan zie je veel ideeën eens in de zoveel tijd weer de kop boven het maaiveld steken. Dat komt overigens omdat het goede ideeën zijn, niet omdat het oude waren.

Ook zie je eens in de zoveel jaren een roep om veranderingen. Studenten hebben altijd wel geprotesteerd. En werknemers staken eens in de zoveel tijd. Na elke revolutie is er een nieuwe elite aan de macht en herhaalt het spel zich weer opnieuw. Maar dit betekent niet dat we defaitistisch bij elke golf van verandering de schouders op moeten halen met de melding dat het allemaal toch niets uit zal maken. Ik hoor mijn vader nog zeggen: “Of je nu door de hond of door de kat gebeten wordt …” en dan mompelde hij altijd iets over belasting betalen.

Ik heb een keuze gemaakt, al enige tijd geleden, maar nu maak ik hem publiek omdat ik er dan nooit meer onderuit kan komen. Ja het roer gaat helemaal om, ik wil niet langer meer een deel van het probleem zijn maar een deel van de oplossing. Dat betekent in de projectmanagementwereld waar ik veel actief ben, geen testosteron gedrag meer van wie het gelijk heeft. Stoppen op Linkedin met het gebral over dat ik het allemaal wel beter weet. Nee een positief opbouwende aanvullingen. Het klinkt als een open deur, maar zijn wij niet in projectmanagementland een beetje zuur geworden? Ik denk het wel. Stop zou ik zo zeggen met het bevuilen van het eigen bed, start met de grote schoonmaak.

Het roer moet om, we moeten werken aan een betere wereld met onze projecten. Duurzaamheid moet niet een norm zijn maar een waarde, net als integriteit, en mededogen. Het roer moet en zal omgaan in projectmanagement en daar, daar wil ik een bijdrage aan leveren, jij toch ook?