Ineens was Paul de Leeuw weer trending. Paul de Leeuw een pedofiel? Iemand had een filmpje op internet gevonden waarin de cabaretier een kindersterretje met gespeelde wulpse blikken ‘kusjes’ geeft. Verder zien we het publiek goedkeurend schateren van de lach. Twitter explodeert en trollen weten al snel een verband te leggen met de ophanden zijnde ontmaskering van een wereldwijd pedofielennetwerk. Is dit het einde van de eens zo gevierde artiest en zijn volgelingen? Is Kunnen wij een link leggen tussen Paul de Leeuw, Bill Gates, de Obama’s en de voormalige secretaris-generaal Joris Demmink? Het antwoord is nee, want op het feit na dat de Leeuw en Demmink beiden Nederlanders zijn en Gates en Obama Amerikanen, is er verder geen zinvolle relatie te leggen.
PAUL DE LEEUW IS GEEN PEDOFIEL! Ik zal het maar even zeggen, voor het geval dat je mijn clickbait voor waar hebt aangenomen. Toch is het filmpje wel verhelderend. Wij keken met ons gezin altijd naar zijn shows en toch kon ik me het fragment niet meer herinneren. Het had geen blijvende indruk achtergelaten. Het is overigens wel iets wat volkomen paste in het format van dit genre shows. Wie het podium bij de Leeuw opging, wist wat de prijs van die vijf minuten roem kon zijn. Nu zou dat niet meer kunnen en zou ik me bij het kijken uiterst ongemakkelijk voelen. Wat moet ik hiervan vinden? Hoe kan het dat het merendeel, gezien de hoge kijkcijfers, deze vorm van humor leuk vond?
Dat heeft te maken met hoe het beschavingsproces werkt. Over het algemeen veranderen de goede zeden langzaam. De publieke schandpaal, (a)sociale-media, vaak aangevoerd door trieste trollen, versnelt dit proces. Voor je het weet zit je onder de digitale pek en veren en word je ‘gecanceld’. Langzaam aan censureren wij onszelf. Daar is niets onnatuurlijks aan. Op deze wijze hebben we geleerd om niet te smakken, met mes en vork te eten en niet te poepen op straat. Daar waar het in mijn jeugd normaal was om als je nodig moest tegen de muur te plassen, is dat anno 2020 niet meer gepast.
We zien het ook met Zwarte Piet die langzamerhand aan het verdwijnen is. Dit is niet ‘men pakt ons onze tradities af’, neen, het is hoe het beschavingsproces (Norbert Elias) werkt. Vroeger spuugde men op straat, liet men de hondenpoep daar achter en rookte men in gezelschap. Nu doen wij dit niet meer omdat het merendeel van ons iets beschaafder is geworden. Dat proces van langzame verandering is pijnlijk wanneer je er middenin zit. Plotseling kom je erachter dat hetgeen je vroeger deed volgens de hedendaagse moraal toch echt niet meer kan. Paul zal daarom een andere vorm van humor moeten ontdekken, want anders kan hij zijn comeback wel vergeten. Grappen die nu wel, maar later, over zo’n vijftig jaar, niet meer kunnen.