Het komt wel eens voor dat een potentiële klant zegt dat hij “partners in business” wil worden. Ik begrijp dan niet helemaal precies wat ik daar mee aan moet. Want hoe je het ook bekijkt er blijft altijd een klant-leveranciersverhouding. Voor mij verandert er niets aan de relatie of we nu wel of niet partners zijn. De klant vraagt mij om een dienst en die dienst lever ik. Elke keer een stukje professioneler, want je leert immers van je ervaring.

Misschien bedoelt de klant dat hij uiteindelijk en nog niet direct een partnerschap wil vormen. Ook dat verandert niets aan de zaak, want ik zal ook dan mijn dienst naar mijn beste kunnen uitvoeren. Waarschijnlijk is het verkoopproces voor hem een vorm van dating. Overigens ook nog in concurrentie, kortom er is al overspel vanaf het eerste moment. Dating is iets waar ik overigens ook niet veel mee heb. Ik ontmoette mijn vrouw ruim 40 jaar geleden, we werden verliefd, vertrouwden elkaar en trouwden en sindsdien zijn we ook nog partner. Essentieel daarin is dat we volledig gelijkwaardig zijn en elkaar vertrouwen. Ik neem geen diensten van haar af en zij niet van mij, we leven gewoon samen en doen wat er langs komt. Dat vertrouwen was een keuze nog voor dat een van ons dat had waargemaakt.

De metafoor partner in business hapert wanneer er sprake is van een klant en een leverancier. Zo’n relatie is altijd ongelijk. De klant heeft altijd de macht en als hij dat niet heeft, dan heeft hij iets heel fouts gedaan. Het woord partner misleidt en suggereert een gelijkheid die er niet bestaat. Misschien bedoelt de klant dat hij korting wilt, of niet vaak van leverancier wil wisselen. Maar partner, vergeet het maar dat werkt niet.