Nu na zo’n kleine twintig jaar de langverwachte aanslag door geradicaliseerde moslims in Nederland is uitgebleven, hebben we een nieuwe vijand gevonden. Deze nieuwe vijand, waar ongetwijfeld velen miljarden euro verspild zullen worden, is het klimaat. Want net zoals een mens met honger eten moet, zo heeft de angstige mens een vijand nodig. Gesteund door media en politici in verkiezingstijd, horen we over de noodzaak voor een energietransitie.

Begrijp me goed ik ben geen klimaatskepticus, eerder een pessimist die denkt dat onze invloed weliswaar groot is, maar dat de kennis ontbreekt om te voorspellen welke maatregelen een bepaald effect zullen hebben. Zo’n 80% van de wetenschappers (niet 97%!) is het er over eens dat de mens de oorzaak voor de opwarming van de aarde is. Dat wil overigens niet zeggen dat ditzelfde percentage consensus heeft over de maatregelen die we zouden moeten nemen. Ik ben daarom een skepticus over de te nemen maatregelen. Het moet nog blijken of we werkelijk in het antropoceen leven, het ecopoceen lijkt me meer voor de handliggend.

We doen er allemaal aan mee, elkaar angst aan praten voor een imaginaire vijand. Want een vijand is iemand met de wil om ons aan te vallen en te vernietigen. Dat laatste is het klimaat niet, het heeft geen bewuste wil. Het reageert op vele duizenden andere factoren, waarvan de mens er slechts een is. Overigens is het niet aan het veranderen, het is reeds veranderd. Ook wanneer het waar zou zijn dat wij een grote invloed hebben, dan kunnen heftige reacties zoals met zijn allen geen fosiele brandstoffen meer uitstoten, wel eens veel ernstiger onverwachte bijeffecten hebben. Zie hier de maatregelenskepticus.

Dat waar ik geen invloed op heb, is de verandering van klimaat. Want zelfs als wij in het Westen met zijn allen groener dan groen worden, wie zijn wij dan om de mensen in Afrika en China hun welvaart te ontzeggen? Onze krimp valt in het niets met hun groei. Mijn grootste vijand momenteel is niet het klimaat, maar al die wereldverbeteraars die mij proberen te overtuigen met al hun rampscenario’s. Die mij machteloos doen voelen, dat maakt mij angstig, niet het klimaat, dat is al veranderd en wij mensen zullen ons wel weer opnieuw aanpassen. Dat hebben we door de geschiedenis steeds weer opnieuw gedaan.