De agile revolutie
Er heeft in de afgelopen tien jaar een revolutie van immense omvang afgespeeld. De agile ideeën hebben zich een plaats weten te verwerven in ons aandachtsgebied. Veel bloggers en auteurs die schreven over projectmanagement doen dat nu steeds vaker over agile. Ik vorm daar geen uitzondering op. Kennelijk is er een behoefte aan adviezen, richtlijnen, standaards, casuïstiek en ga zo maar door. Agile is hot? Sommige blogs zijn ronduit lyrisch, sommigen neutraal en weer anderen stellen dat het allemaal nog niet zo eenvoudig is. Wat je heel vaak hoort is dat:
- De cultuur moet veranderen.
- Er steun van het hoger management nodig is.
Wat we minder vaak horen is dat agile werken gebaseerd is op een aantal totaal tegenovergestelde overtuigingen dan de gebruikelijke vorm van organiseren, managen en werken. Het zijn juist die overtuigingen die ons vanaf onze eerste baan zijn ingegoten, door elke training die we volgden bevestigt, die een belemmering vormen voor een echt succesvolle transitie naar agile.
In deze blog wil ik mijn gedachten delen over managen na agile.
Het oude paradigma: managen voor agile
Het oude paradigma is topdown, de baas delegeert tot we op de werkvloer zijn waar de medewerker waarde creëert. Topdown, verticaal gedecomponeerd!. Dat werkte niet altijd even goed en zo vond het idee van dienend leiderschap zijn weg in de managementtrainingen. Binnen de agile literatuur spreken we dan over het “wegnemen van impediments” (ik begrijp nooit goed waarom dit in het Engels moet).
Dat mijn beste vrienden gaat in mijn overtuiging slechts beperkt werken. Iemand kiest geen carrière in management om te dienen. De manager wil scheppen, dingen tot stand brengen, de wereld een stukje beter maken, zijn invloed uitoefenen. Echter na de eerste stappen zit hij (of zij natuurlijk) gevangen in het systeem van beheersing en prestatie indicatoren. Dienend leiderschap zal waarschijnlijk nooit voldoende kritische massa bereiken om de kanteling mogelijk te maken.
Het nieuwe paradigma: managen na agile
Hoe dan? Geen belemmeringen wegnemen, maar mogelijkheden scheppen waarbinnen mensen kunnen excelleren in het scheppen van waarde. Welke mogelijkheden bedoel ik dan? De manager-na-agile zorgt ervoor dat zijn medewerkers:
- Zichzelf professioneel kunnen ontwikkelen.
- Geïnformeerd keuzes kunnen maken.
- Hun werk zelfstandig kunnen vormgeven.
- Professionele contacten kunnen opbouwen/onderhouden.
- Privé contacten kunnen opbouwen/onderhouden.
Deze mogelijkheden stellen medewerkers instaat om zich aan te passen aan de omstandigheden, dit maakt hen wendbaarder dan welk agile certificaatje dan ook. Maar het appelleert ook aan het gevoel dat managers hebben, namelijk de wereld wat beter maken, de organisatie effectiever, de afdeling en de organisatie wendbaarder. Dit heeft te maken met handig gebruik maken van de potentie die aanwezig is binnen de organisatie.
Managen na agile is mogelijkheden scheppen!