Ik ben blij dat IPMA zijn certificering uitbreidt met een IPMA Agile Leadership certificaat. Het mocht tijd worden, want deze ontwikkeling is al een tijd gaande. Toch denk je bij agile niet in eerste instantie aan IPMA. IPMA is een projectmanagementvereniging en projectmanagers hebben het niet zo op met agile. Het verste dat ze kunnen gaan, is sprinten in de waterval, dat is een stap, maar nog lang niet agile. Onlangs hoorde ik iemand zeggen dat er na drie jaar agile project nog niets was opgeleverd. Klopt, het is niet agile! Zelf zeg ik altijd dat agile het project uit het team haalt. IPMA heeft onder agilisten een negatieve bijsmaak, hoe komt dit? En, hoe zou IPMA dit op moeten lossen. Ik focus me op de certificering, want dat is naar mijn idee dat wat de levensvatbaarheid van IPMA is.
Lang geleden toen de certificering van IPMA in Nederland ging lopen, ontwikkelden de opleidingsinstituten trainingen voor de certificeringen. Die instituten en dat waren de meesten, die ook PRINCE2 trainingen gaven, boden gebundelde trainingen aan. De IPMA Theorie samen met een PRINCE2 training en zonder het te weten, hebben ze daarmee de agile pas afgesneden voor IPMA. Want hoewel PRINCE2 strikt genomen niet waterval is, is dit wel een van de bijwerkingen. Als de methode een medicijn zou zijn, dan had dit in de bijsluiter gestaan. Het was een marketingleugen om te zeggen dat het bezitten van een PRINCE2 certificaat aan te bevelen was voor een IPMA certificering. In werkelijk was dit niet zo en heeft dit een onevenredige belasting op opleidingsbudgetten gelegd. Er zijn nog steeds instituten die dit doen. Veel mensen in den lande denken hierdoor dat de IPMA certificering equivalent is aan PRINCE2. Dit is onzin, de een gaat over menselijke competenties de ander over een methode.
De IPMA Agile Leadership certificering heeft de potentie om een waardevolle aanvulling te zijn op de huidige verzameling agile certificeringen die er zijn. Maar dan moet de vereniging wel een aantal stellingen in nemen. De certificering zal niet in beton gegoten moeten zijn, niet gericht op het scheiden van het koren van het kaf, maar op het ontdekken van agile talent. Daarnaast moet de vereniging zich gaan richten op het zoeken naar wegen om het agile/lean denken te integreren in projectmanagement, of misschien wel de laatste laten oplossen in de eerste. Ik weet het niet zo 123, maar het huidige motto ‘betere projecten voor een betere wereld’ getuigt van een onwrikbaar vertrouwen in de oneindigheid van het fenomeen projectmanagement. Ik denk dat het een mogellijk scenario is dat dit langzaam uit zal sterven. Onlangs discussieerde ik met een groep innovators over de mogelijkheid om projectmangement te automatiseren. Dat wat gedacht kan worden, dat maken we, leert de geschiedenis ons. Ik denk dat het dichterbij is dan de meeste van ons verwachten.
Wat nodig is, zijn mensen die verder gaan dan een SCRUM Master certificaat, een rol die straks wanneer we zelfsturende/zelfcontroleren/etc teams hebben, zal verdwijnen. We hebben Agile Leadership nodig, als het IPMA lukt een goede certificering op te zetten en ook duidelijk stelt dat er in agile geen projectmanagement meer is, en al helemaal geen methoden zoals PRINCE2, dan wordt zij misschien ooit nog eens agile.