De droom die ik zes blogs geleden ben begonnen om in een reekst van acht een gedachtenexperiment aan te gaan over de ondergang van projectmanagement loopt ten einde. Is projectmanagement nog te redden, na decennia lang teleurstellende resulten op te leveren. Projecten die uitlopen, budgetten overschrijden en matige kwaliteit opleveren, is projectmanagement eigenlijk wel de oplossing voor de uitdagingen die we hebben? Binnen de IT is men het massaal overboord aan het zetten.

Ik heb in mijn gedachtenexperiment beschreven hoe de besturen van de verenigingen op het gebied van projectmanagement de macht hebben overgedragen aan de individuele leden en hoe zij een dienende rol hebben aangenomen. De individuele initiatieven hebben kleine doch krachtige successen opgeleverd en projectmanagement begint de geloofwaardigheid te krijgen waarop zij eindelijk recht heeft.

Bewijs maar dat je van waarde bent, dat was het doel van de vorige stappen en dat is gebeurd. Ineens begint men te luisteren naar deze succesbrengers. Of we het in dit stadium nog projectmanagement noemen zou ik niet weten. Maar het zou van grote moed getuigen als de verenigingen het label ‘projectmanagement’ zouden vervangen door zoiets als ‘brengers van waardevolle resultaten’. Maar goed dat zal wel teveel gevraagd zijn.

Het mooie is dat deze gemeenschap bestaat uit actieve netwerkende mensen met een ondernemende geest. Ze ondernemen met wat ze hebben in plaats van wat ze nodig hebben. Ze voegen doorlopend waarde toe en daardoor zijn ze in staat om met weinig resources veel te bereiken. Er is niet meer zoiets als best-practice, het gaat steeds weer om better practice. Langzaam maar zeker gaat de wereld deze nieuwe vorm van organiseren omarmen, als iets werkt dan neemt men het over het algemeen wel over.