Het is vijf voor twaalf en projectmanagement wordt met de ondergang bedreigd. Dit is de derde blog die ik hierover schrijf en ik fantaseer hoe we dit vak van de afgrond kunnen redden. Ik raad je aan om de vorige twee eerst te lezen.
Wat zou het mooi zijn als er uit de projectmanagementverenigingen, PMI, BPUG en IPMA zes mensen zouden opstaan om een leidende coalitie te vormen. Mensen met een dienende respectvolle geest die in kring gaan zitten waar niemand boven de ander staat, waarin om beurt het leiderschap genomen wordt. Zes onbekende leden die geen bestuurlijke belangen hebben. Een cirkel waarin die zes zichzelf zonder eigen agenda kunnen uiten. Wat zou dat bijzonder zijn.
Er is een visie van grootsheid voor de projectmanagementgemeenschap nodig
Deze zes mensen gaan samendenken en hun gedachten versmelten, paradigma’s verleggen, de toekomst van projectmanagement scheppen. Een andere vorm van leidinggeven, een die aanwezig is en midden in het collectieve bewustzijn van de gemeenschap de richting peilt de we opdrijven. Het resultaat daarvan moet een visie zijn, niet een agenda van de voorzitter, maar een visie van de gemeenschap. We leven in een tijd dat we het leiderschap gaan omdraaien. Niet meer van boven naar beneden, maar een van onder op. Daarom moeten het ook onbekende mensen zijn. We moeten ze vragen, de leiders die we nodig hebben die bieden zich niet aan.
Mag ik dromen over hoe zo’n visie eruit zou zien?
Projectmanagement wordt dan een manier van organiseren zonder de pretentie van best-practice, maar agnostisch van aard. Net als Socrates die beweerde dat hij geen kennis bezat. Het is een keuze om niet zeker te weten, maar om te onderzoeken, te verkennen, te reflecteren, om te leren en daar nooit meer mee te stoppen. De mensen, dat zijn liefdevolle mensen die vertrouwen geven in plaats van dat je dat eerst moet verdienen. Mensen van ja … en, en niet van ja … maar. Tegelijkertijd zijn ze zeer gefocust op een resultaat dat waardevol voor anderen is. Het zijn mensen met een hoge ethische standaard die geen gedragscodes nodig hebben. Die elkaar aanspreken op de effecten van hun gedrag op elkaar.
Zo maar een schot voor de boeg. In dit visievormende proces, nemen zij de gemeenschap mee. Ik zie een open WIKI waarin iedereen kan meeschrijven. Als van de 2500 leden er 500 actief aan deelnemen dan moet je eens zien wat er gebeurt. Wat zou dat mooi zijn, dat zou nog eens een fantasie zijn als dat eens uitkwam. Toen ik begon met deze blogreeks wist ik niet dat ik daar zo enthoussiast over zou worden als dat ik nu ben.