Help de Nederlander van zijn belevenisverslaving af

Om klokslag 10 uur ‘s avonds moesten de restaurants dicht. We doen dat om ervoor te zorgen dat zieke mensen behandeld kunnen worden. Eigenlijk is dat de enige reden. Niet voor de economie, niet om terug te gaan naar het oude normaal, we doen het om die beschaafde samenleving te zijn die we denken te zijn. Een die voor haar zwakkeren zorgt.

Toch hadden de horecaondernemers woensdagavond 14 oktober 2020 een, voor een doordeweekse avond, zeer goede omzet. Het was druk alsof het de laatste keer zou zijn. In Den Haag was er, niet ver van het gebouw waar de Tweede Kamer debatteerde, een corona-lockdown feest gaande. Dat staat symbool voor wat zich door het hele land afspeelde. Want er is iets door en door rot in onze samenleving dat we met zijn allen in de afgelopen decennia hebben laten ontstaan. Maar voordat ik dit onthul eerst nog een aantal symptomen.

De online bezorgdiensten vinden het niet te doen om na acht uur ’s avonds het verbod op het leveren van alcohol na te leven. Ik vraag me af waarom dat zo moeilijk is. Onlangs kreeg ik een mailtje van een theatershow die niet door kon gaan. Daar kunt u van leren, u levert gewoon niets meer na acht uur, net zoals een supermarkt die op dat tijdstip sluit. Dat kost u omzet, maar die was juist door de vorige lockdown gestegen, dus middelt dat mooi uit.

Onze jonge mensen klagen omdat het schoolfeest niet door kan gaan. Studenten houden van knuffelen en feesten. Het is zo moeilijk om achter een beeldscherm onderwijs te volgen, klagen zij. Hou toch op, een groot deel van de dag zit je naar de onzin op je zwarte schermpje te kijken. Hier word je sterk en groot van. Je ouders hebben je voorgelogen toen ze vertelden dat je alles kon bereiken wat je maar wilde. Het overgrote deel van je leven overkomt je en is niets meer dan een aaneenschakeling van toevalligheden. Wordt wakker uit je droom, tegenslagen horen erbij.

Dan hebben we de evenementenbranche die het idiote idee opperde om sneltesten in te zetten om toch nog evenementen te kunnen organiseren. Wat te denken van een specialist op het gebied van crisismanagement die voorstelde om de zwakken en de kwetsbaren af te zonderen zodat de rest kan feesten. Hoe haal je het in het hoofd. Wat is er misgegaan in de ontwikkeling van jouw geweten? Met een dergelijk voorstel creëer je een immorele tweedeling. Waarbij mijn sympathie dan nog het meest uitgaat naar de medewerkers in de zorg. Want die zouden dan niet naar evenementen kunnen gaan omdat zij het gevaar lopen besmet te raken. Wat een ziekmakende gedachte. Waar is je solidariteit gebleven?

Toen wij in het begin van dit jaar met zijn allen enthousiast klapten voor de zorg, was dat niet uit bewondering en respect voor de tomeloze inzet van onze helden. Nee integendeel, het was een uiting van onze verslaving aan belevenissen. Wij zijn verworden tot hedonisten van de ergste soort. Wij doen dingen niet omdat het moet, maar omdat het kan. We hebben rechten zonder dat er plichten tegenover staan. Dat is het werkelijke probleem van ons land!

In de komende maanden gaat het er om spannen, doe je mee of geef je toe aan je verslaving. Als dat laatste het geval is dan ben jij straks medeschuldig aan een zorgsysteem dat langzaam in zal storten. Er is niet veel zeker in het leven. Maar een ding is dat wel. Jij wordt ouder en daarbij hoort dat je ook wat zwakker wordt. Vroeg of laat komt er een moment dat ook jij een beroep op de zorg zal doen. Of die er dan nog is op dit niveau dat betwijfel ik. Ik vraag me af hoe je dan terug zult kijken op je belevenisverslaving in de twintiger jaren van deze eeuw.