De huidige vetrouwenscrisis in politici, bestuurders en topmanagers is terug te voeren op het enkele feit dat de gewone burger zich door hen verraden voelt, dat zijn:
- De mensen die alleen maar hebben verloren door de globalisering.
- De vijftig plusser die geen baan meer vinden kan.
- De ZZP’er die niet als ondernemer wordt gezien.
- De Amsterdammer die zijn buurt ziet veranderen.
- De werknemer die de zoveelste reorganisatie ondergaat.
Ik zou nog wel een tijdje door kunnen gaan. Nooit hebben we kunnen voorzien dat het meten is weten paradigma ons hier zou brengen. De berekeningen van het planbureau zijn van meer waarde dan de gewone man in de straat. Efficiëntie is belangrijker geworden dan gelukkige medewerkers. Vele decennia zijn organisaties, vaak noodgedwongen, aan het afslanken. PowerPoint en Excell hebben meer leed veroorzaakt in de westerse wereld dan welke andere oorzaak ook. In dit alles hebben hen die boven ons staan ons laten vallen!
Waarom doen we eigenlijk dingen? Er is globalisering omdat op die manier alle mensen op de wereld kunnen profiteren van de welvaart die mensen kunnen scheppen door hun inspanning. Er zijn banen om mensen een gevoel van competentie en erbij horen te geven. Er zijn ZZP’ers om organisaties een flexibele schil te geven en in ruil daarvoor hebben ze belastingvoordeel. We laten vluchtelingen toe omdat we barmhartig zijn en ook omdat we iets uit hun cultuur kunnen overnemen om zo de onze te verrijken. Tot slot, reorganisaties zijn er voor een prettiger en efficiënter met elkaar samen te werken. Al thans dat vind ik.
Elke politicus, bestuurder of manager zo nooit zijn of haar team mogen laten vallen. Als ze dat wel doet dan:
- Krijgt de politicus te maken met de gevaarlijke populist.
- De bestuurder met de ongehoorzame burger.
- De manager met de gedemotiveerde medewerker.
Die drie symptomen zie je overal om je heen. De oorzaak? In de afgelopen vijftig jaar hebben politici, bestuurders en managers massaal hun team laten vallen. Dat dame en heren zou u ter harte moeten nemen.