Je komt ze regelmatig tegen, mensen die hun gezond verstand gebruiken. Dat is toch logisch, zeggen ze. Iedereen die hersens heeft die ziet toch in dat dit de enige manier is!

Ik ben daar mee gestopt toen ik er achter kwam dat mijn gezonde verstand eigenlijk niets anders is dan een set veronderstellingen opgedaan uit ervaringen in het verleden. Best wel rigide!

Gezond verstand is een verzameling van aannames over hoe de wereld in elkaar steekt. Het vervelende is echter dat de meeste aannames sneller bederven dan een goede fles wijn. Erger nog, van de meeste ben ik me niet eens bewust. De resultante (van al die aannames) noem ik mijn ‘gezonde verstand’. Dat zo geprezen ‘gezonde verstand’ weerhoudt mij er wel van om de situatie zoals deze zich voordoet te zien zoals hij is. Terwijl dat nog maar sterk de vraag is.

Ben jij projectmanager? Heb je gehoord van een onderzoek gedaan door een wetenschapper met de conclusie dat de samenleving projectificeert? Denk jij dat dat onderzoek dan ook wetenschappelijk is? Dat is nog maar de vraag, het is door een wetenschapper gedaan, dat maakt het in ieder geval zorgvuldiger dan wat journalisten doen. Gezond verstand dicteert dat wanneer er meer projecten zijn dat we dan ook meer projectmanagers nodig hebben. FOUT, dat weten we niet, misschien managen mensen wel hun eigen projecten en hebben we juist minder projectmanagers nodig.

Parkeer je gezonde verstand nu even en aanschouw wat er daadwerkelijk gebeurd. Ik probeer eigenlijk doorlopend met mijn beperkte intellectuele vermogens te begrijpen wat er om mij heen gebeurd. Ik probeer dit zo open mogelijk te observeren, uitgaande daarvan reageer ik. Dat is gezonder verstand, dat is zoveel mogelijk ontdaan van aannames. Dat maakt je agile tot in het diepste van je psychologische DNA (voor zover dat bestaat).