Exclusieve of inclusieve directiekamers

Omdat klantbehoeften snel veranderen en concurrentie groot is, moeten organisaties wendbaar worden. Business agility is cruciaal zo zegt men. Een organisatie is zo agile als haar medewerkers die daarom een andere mindset moeten ontwikkelen. Want mindset beïnvloedt gedrag. Toch is dit niet genoeg! Een chinees spreekwoord zegt dat een vis begint de rotten vanaf de kop. Dat is ook zo bij een organisatie, de kop – het executive management – gevormd door hen waarvan de titel met een C begint, maken of breken de wendbaarheid van de organisatie.

Deze blog is de laatste uit een lange reeks waarin ik het begrip ‘agile werken’ oprek door naast het economische perspectief ook de waarde voor de samenleving en de leefomgeving mee te nemen als criterium voor echt agile werken. De uitdagingen die wij in deze 21ste eeuw hebben, dwingen ons verder dan het winstmotief te kijken. Iemand, een organisatie, is agile wanneer deze blijvende waarde toevoegt aan people, profit en planet. De triple bottom line waarover John Elkington zo’n twintig jaar geleden over schreef in het invloedrijke boek ‘Cannibals with forks’.

Het hoofd van de organisatie bepaalt de visie en de strategie van een organisatie, maar als deze alleen maar gericht is op winst of het beperken van de kosten, dan is deze in mijn begrip niet Agile meer en zal dat ook nimmer worden. De waarde die de organisatie aan de klant levert gaat dan ten koste van samenleving en leefomgeving. Dat is eerder waarde vernietigen dan haar te scheppen. Het is een door en door rot beleid. Hoe groter een organisatie des meer zij het risico loopt op dit organisatorische rottingsproces.

Vaak denken de mannen en vrouwen op het C-level dat zij het brein van de organisatie zijn. Dat werkte misschien in de vorige eeuw, maar nu al lang niet meer. Zij dienen zich te realiseren dat zij slechts een onderdeel van het organisatiebrein zijn. Van exclusief naar inclusief leiderschap is daarom de meest logische stap. De beste adviseurs hoef je niet in te huren, die werken reeds voor je. De ultieme verantwoordelijkheid op C-level is het scheppen van een organisatie waarin de medewerkers zich kunnen ontwikkelen tot een wendbare organisatie. Dat is het leerproces dat zij moeten ondersteunen.

In de veertig jaar dat ik werk heb ik vele organisaties gezien en heb mij steeds verbaasd over het leed dat directies over hun medewerkers uitstorten. Hoe zij aan de ene kant beweren dat mensen het belangrijkste zijn maar hen aan de andere kant negeren en reduceren tot slechts enkele cellen in een spreadsheet. Ik kan en wil het niet begrijpen. Maar het topmanagement van onze grote organisaties heeft weinig om trots op te zijn. Nu implementeren zij agile werken, maar waarom? Om van waarde te zijn voor mens, planeet en winst? Of enkel om de laatste? Zij die het laatste kiezen, zijn niet gereed voor de verandering die komen gaat, zij zullen negatief onder aan de streep eindigen.

Wil de echte Agile Top Leiders opstaan, nu direct graag.