Dit lijkt me een mooie kerstgedachte. Naar mijn mening is het beter om je te concentreren op Agile Denken dan op Agile Doen. Mindset over Method. Veel van de soms felle discussies gaan meer over het tweede dan over de eerste, terwijl Agile toch vooral een mindset is.

Waarom willen we toch zo graag Agile zijn en waarom wil een organisatie zich snel kunnen aanpassen?

Ik denk dat dit te maken heeft met een diepe menselijke behoefte die zich vertaalt in gedrag. Mensen willen ergens bijhoren en competent zijn, daarnaast willen ze ook nog autonoom zijn. Stel je bent manager, of productontwikkelaar, of de CEO van een bedrijf. Dan wil je dat ook. Om ergens te kunnen bijhoren moet je jezelf op anderen richten. Competent ben je wanneer je iets doet waar je goed in bent en waar iemand anders op zit te wachten. Beiden, ergens bijhoren en competent zijn motiveert. Je eigen koers bepalen (autonoom zijn) doet dat ook. Dit zijn inzichten uit de zelfdeterminatietheorie.

Wanneer je dit nu eens nader onder de loep neemt dan zie dat op de een of andere manier ze allemaal met een ander te maken hebben. Bij de eerste twee spreekt dit voor zich, bij de laatste wat minder. Maar wat nu als je manager bent? Dan kan je je mensen motiveren door ze autonomie te geven. Kortom de drie bronnen van motivatie hebben alle drie te maken met een ander.

Om een goede wendbare organisatie te worden, heb je gemotiveerde mensen en natuurlijk ook gemotiveerde klanten nodig. Mijn stelling is dan ook dat om Agile te worden dat je een ander centraal moet stellen en jouw talent ten dienste van de ander in moet zetten. Wendbaar zijn betekent dan dat je meebeweegt wanneer de ander van positie verandert. Krijgt de klant andere behoeften, dan veranderen we onze dienstverlening of producten. Dit heeft niets met methode te maken, maar alles met mindset. De ander in het middelpunt!