Weer een blog geinspireerd op de tau te tsjing van de Oosterse wijsgeer (een ander woord voor filosoof) Lao Tze. Ik weet niet helemaal zeker of je dit een ‘heilig’ boek mag noemen, maar het is in ieder geval wel een van de korste: 81 korte in het Nederlands niet rijmende versjes. Veel religies zouden daar een voorbeeld aan kunnen nemen, maar dat terzijde. Ik heb het boekje al zo’n twintig jaar in mijn bezit en in het begin snapte ik er niets van, maar langzamerhand wordt de betekenis en de waarde ervan steeds helderder. Toen ik een aantal maanden geleden de boekenkast opruimde kwam het weer tevoorschijn, het was naar achterengeschoven. Ik reflecteer op deel 24 want dit heeft alles te maken met personal branding, of in ieder geval hoe je dit juist niet moet doen.

• Een mens kan op zijn tenen niet stevig staan; een die wijdbeens staat, kan niet doorlopen;
• Een mens die zichzelf naar voren schuift, kan niet uitblinken;
• Een mens die zichzelf aanbeveelt, kan niet opvallen;
• Een mens die zichzelf prijst, kan geen verdienste hebben;
• Een mens die zichzelf verheerlijkt, kan niet uitmunten.

Er is een verschil tussen buiten je comfortzone te gaan en op je tenen te lopen, net zoals er een verschil is tussen assertiviteit en jezelf groter maken dan je werkelijk bent. Het is geen stevig fundament en schiet ook niet op. Het uitblinken, opvallen, verdienstelijk zijn en uitmunten, komt als eerste, de rest volgt vanzelf. Het is niet nodig om je SCRUM certificaatje op LinkedIn te zetten. Het is niet nodig om jezelf onder de aandacht te brengen bij je manager. Als je uitmunt dan wordt dit vanzelf zichtbaar, tegelijkertijd val je ook niet snel in het Peters Principle (iemand maakt carrière net zolang totdat hij in een functie komt die te hoog gegrepen is). Als je personal branding nodig denkt te hebben dan is er vaak niets te “branden”. Eerst de inhoud en dan pas de verpakking.

De wereld staat voor immense uitdagingen, zeven miljard mensen die een planeet moeten delen. Ik woon in Europa, een continent met een historie waarin zij zichzelf steeds op de voorgrond dacht en plaatste. Nog steeds denken we een superieure cultuur te hebben en of dat zo is laat ik in het midden, maar ik pleit wel voor een iets nederigere opstelling. Een respectvolle naar elkaar. Nederigheid is waar het in dit deel van de tau te tsjing over gaat. Verwar dit niet met onderdanigheid, integendeel, het is de ander op de gelijke plaats stellen. Als je dat doet dan hoef je niet op je tenen te lopen, of jezelf naar voren te schuiven, anderen zullen je aanbevelen, prijzen en verheerlijken. Dat is de juiste weg naar personal branding.