De vitale beroepen na de crisis

De vraag is natuurlijk of we ook na de crisis nog solidair zijn met de medewerkers in de zorg. Ik heb daar zo mijn twijfels over.

Het is bewonderingswaardig hoe, met gevaar voor eigen leven, de zorgmedewerkers zich inzetten. Nu beseffen we ineens hoe belangrijk politie, brandweer, leger, leerkrachten, vakkenvullers en schoonmakers zijn. Het besef dat deze mensen relatief gezien veel te weinig verdienen, geeft een ongemakkelijk gevoel. We realiseren dat we ze altijd ondergewaardeerd hebben en vinden dat daar na de crisis verandering in moet komen.

Echter, als straks de rook is opgetrokken, zal Nederland een stuk armer zijn en zullen deze gevoelens als sneeuw voor de zon verdwijnen. Er is maar een plek waar geld gemaakt wordt en dat is in het ‘echte’ bedrijfsleven. Daar waar men nieuwe dingen bedenkt en in productie neemt, of in de agrarische sector waar men dier en gewas eetbaar maakt. Zo’n beetje alle overige sectoren zijn ondersteunend daaraan. Ik wil daar dan nog wel de hele onderwijssector in de ruimste zin van het woord aan toevoegen, dat genereert immers op lange termijn geld. De rest van ons is ondersteunend.

Hoe steunen we de vitale sectoren zoals de zorg en de voedselvoorziening?

Een van de constateringen is dat de meeste slachtoffers van COVID-19 te dik zijn! Dit brengt mij bij het ‘echte’ probleem van de zorg en daar ga ik me niet populair mee maken. De stijgende kosten zitten niet in het medisch personeel, maar in een combinatie van:

  1. Levensstijl gerelateerde ziekten.
  2. Overbehandeling
  3. Genees-, levensmiddelen-, tabaks- en app-industrie.

Toen we dikke mensen ‘obese’ zijn gaan noemen, werd het een ziekte. Voor een klein percentage is dit ook het geval, maar het merendeel van alle ‘ponden komen door onze eigen monden’. Het is niet makkelijk om gezond te eten, want onze supermarkten liggen vol met spul dat je weliswaar door je spijsverteringskanaal kunt leiden, maar uitermate ongezond is. Het blauwe scherm van je telefoon berooft je van jouw helende slaap en daardoor van het vermogen om op gewicht te blijven. Wat we van roken nu al zo langzamerhand weten, geldt ook voor verwerkt voedsel en sociale media, het is heel verslavend en uitermate ongezond. De voornaamste oorzaak van de stijgende kosten in de zorg ben JIJ! Het is jouw levensstijl die het verschil maakt. Dus als je na de crisis solidair wil blijven, dan stel ik voor dat je niet wacht tot we weer naar buiten mogen, maar nu al heel gezond gaat leven.

Een ander probleem is de angst om ziek te worden. Dit heeft tot een massale, door de farmaceutische industrie gestimuleerde, overbehandeling geleid. Nu moet ik oppassen, ik ben geen medicus en het laatste wat ik wil, is jou weerhouden om een arts te bezoeken en een bepaalde behandeling te ondergaan. Maar wat je wel moet beseffen, is dat de meeste preventieve medicijnen geen geneesmiddelen zijn. Bij dit type pillen is het onvermijdelijk dat je meer gezonde mensen moet behandelen dan mensen die er baat bij hebben. Dit getal, het zogenaamde ‘number needed to treat’ (NNT) ligt tussen de twintig en de vijftig. Niet zelden hebben deze medicijnen bijwerkingen die we weer met andere pillen moeten wegwerken.

Nu kun je met een boze vinger naar politici wijzen die volgens jou de zorg ‘kapot hebben bezuinigd’ maar dat ligt misschien we iets genuanceerder. De beste manier om gezond te blijven en daarmee de zorg betaalbaar te houden is door gezond te leven.