Eén van de principes van Agile Werken luidt: “Verwelkom veranderende behoeftes, zelfs laat in het ontwikkelproces. Agile processen benutten verandering tot concurrentievoordeel van de klant.” 

De oude school leerde ons dat wijzigingen iets waren die we moesten beheersen en bij voorkeur zo klein mogelijk moesten houden. We stelden een wijzigingsverzoek op, bepaalden de impact en dan moest de opdrachtgever, in overleg met de stuurgroep, een beslissing nemen. We werden gewaarschuwd voor het gevaar van scope creep, het stapsgewijs uitbreiden van de scope met grote uitloop en kostenoverschrijdingen als gevolg.

Uiteraard is dat laatste niet leuk omdat projecten daardoor uitlopen en meer kosten maken dan we in eerste instantie dachten. De oplossing was om voldoende tijd te nemen om de eisen en wensen vast te stellen. Immers als je tijd neemt om te weten wat je wilt, dan weet het ontwikkelteam wat zij moet bouwen. Als je dat doet dan ga je ervan uit dat wanneer je lang genoeg nadenkt dat je dan uiteindelijk weet wat je wilt.

Dat mijn beste lezer is een verkeerde veronderstelling. Aan het begin van elk ontwikkelproject is de hoeveelheid informatie minimaal. Je kunt daarom helemaal nog niet weten wat je straks wil. Dit vraagt een andere houding! Het is veel beter om er vanuit te gaan dat de klant niet weet wat hij wil, dat ook zo vroeg in een project niet kan weten, en op die wetenschap je project te in te richten.

De andere houding is precies wat we lezen in dit principe. Als een klant iets anders wil, dan heeft hij kennelijk nieuwe inzichten opgedaan. Dan is het onze taak, als Agile Leiders, de klant te helpen om deze nieuwe informatie te gebruiken waardoor deze succesvoller wordt. Het mooie aan raamwerken zoals SCRUM is dat dit hele wijzigingsproces leidend is geworden. Niet het plan, waar de werkelijkheid staat in het middelpunt van onze aandacht.