Wendbaar ben je wanneer je steeds de bereidheid hebt om bij te sturen, om je aan te passen aan de omstandigheden. Dat is best wel een hele grote ommezwaai omdat managers graag grote plannen in een klap willen uitvoeren. Omdat grote stappen tijd kosten, zijn ze omringt door onzekerheid, de projectmanager doet dan een goede risicoanalyse met de benodigde maatregelen waarna de beheersing het management begint. Uiteindelijk krijgen we dan iets dat of niet aansluit op de behoeften van dat moment, of iets dat langer duurde en meer kost dan oorspronkelijk begroot. Een aantal projectmanagers en opdrachtgevers later laat men deze ervaring achter zich. Consultancy en detachering zijn de enige partijen die er iets aan verdiend hebben. Is het een overheidsproject dan volgt er een parlementaire enquete met dezelfde conclusies als de voorgaande, in het gunstigste geval treed er een minister af maar daar blijft het dan wel bij.

Het vreemde met risicomanagement is dat wanneer je de kansberekening doet de meeste maatregelen weinig bijdragen aan het beheersen. Een van de weinige effectieve maatregelen is de onzekerheid wegnemen door informatie in te winnen. Kortom wachten! Onzekerheid laat zich moeilijk managen, we moeten daarom af van de mentaliteit van de grote stap. Omdat wachten natuurlijk geen optie is, is het veel slimmer om kleine stappen te maken en steeds weer bij te sturen. Dit is een onderdeel van de agile mentaliteit. De basiseenheid is de sprint, elke twee weken stellen we bij. Iemand met verstand van zaken prioriteert de werkzaamheden voor de volgende periode. Al sprintende bereik je het doel.

Nu hangt de ‘kleinte’ van de stappen af van het perspectief van waaruit je kijkt. Hoe groter de verandering die we moeten bewerkstelligen, hoe meer teams we nodig hebben, en hoe langer het duurt. De verschillende teams werken in een candans die gelijkgeschakeld is. Eens in de zoveel tijd stelt men op metaniveau, bijvoorbeeld per kwartaal bij, ook dan zijn er weer mensen met verstand die het grotere geheel zien en keuzes durven te maken. We hebben dus twee weken sprints, kwartaal meta sprints en zo nodig half jaar, jaar, lustrum of decennia sprints, het principe werkt eindeloos. Op een eeuw is een jaar een kleine stap, maar gaandeweg komen we ergens. 

Ik moet denken aan de politiek, we hebben net verkiezingen achter de rug. Sommigen zijn blij anderen boos en teleurgesteld. Maar denk je eens in, als we ons democratische proces nu eens agile gaan inrichten. Verkiezingen eens per vier jaar, een keer per jaar een objectief referendum om bij te sturen. Zowel op gemeentelijk, provinciaal, heemraadschap en nationaal niveau. De tweede kamer controleert de regering of zij zich houdt aan de uitkomst van het jaarlijkse referendum. Wij de burger controleren eens per vier jaar de tweede kamer op hun controlerende werkzaamheden. De regering kan niet vallen. Ze zit verplicht de rit uit. In kleine stappen herstellen we het vertrouwen in de politiek en maken we Nederland voor iedereen het beste land ter wereld.

Wenbaarheid is een mentaliteit die in alle lagen van de bevolking moet worden bemoedigd. Door de kleine stappen is het proces zeer overzichtelijk en is het beheersen van de onzekerheid niet meer nodig omdat we stapje voor stapje bijsturen.