De meeste complexiteit veroorzaken we zelf. Ik denk aan twee oorzaken:
- We maken iets onnodig complex
- We denken iets onnodig complex
In deze blog neem ik de eerste, morgen de tweede – meest voorkomende – oorzaak.
Hoe kan je iets onnodig complex maken?
Door veel mensen te betrekken. Een belangrijke succesfactor in samenwerkende teams is: “des te minder zielen des te meer vreugd.” Dat geldt voor alles waar je mensen samenbrengt, hoe meer mensen je in een ruimte verzamelt hoe meer meningen met elkaar kunnen botsen als je geen productief groepsproces op gang kunt brengen.
Als 2 mensen van mening verschillen, moet je op zoek naar 1 oplossing. Bij 3 mensen moet je al op zoek naar 3 oplossingen en bij 4 zijn het er al 6. Ga zo maar door. Wat nu als je meer managers bij elkaar zet? Managers met macht, dan krijg je een machtstrijd in plaats van samenwerking. Zie daar de geboorte van organisatorische complexiteit.
De oplossing is simpel: MINDER!
Probeer een organisatieschema te tekenen. Ziet dat er complex uit of is het in een slag duidelijk? Waar is overleg, hoeveel overleg? Dan kijk je naar de klant? Waar zit die op te wachten?
Neem een rode pen en streep elke functie, elk overleg, elk project, elke dienst, waar de klant niet op zit te wachten weg. Daarna reorganiseer je.
Dan blijf je zitten met boventallige managers. Mijn voorstel is, een annonieme stemming onder alle personeelsleden welke managers een bijdrage leveren aan hun professionele groei en hen die onderaan staan laat je met een nette regeling afvloeien. Dan geef je alle medewerkers een nieuwe kans en geniet je van de eenvoud die nu een onderdeel van je cultuur is.
Complexiteit is niet iets dat een eigen wil of leven heeft, complexiteit is iets wat we zelf creëeren.
En ook wat we denken, maar daarover later meer.