Heb je mijn blog van gisteren gelezen? Dit is een vervolg daarop. Het achtste plankje uit de tau te tsjing. Het gaat over goedheid. Hebben deze oude woorden betekenis voor ons die op zoek zijn naar de best practice in projectmanagement? Ja dat hebben ze. Ik citeer:

Waar je ook vertoeft: zie het als je beste woonplaats; in je gevoelens: maak je hart diep; in je vriendschap: blijf op goede voet met de mensen.

Ik heb altijd geprobeerd, wat me niet altijd is gelukt, om op goede voet met mensen te blijven. Dat is de basis voor alle succes. Als mensen je aardig vinden, dan werken al die technieken en vaardigheden ineens veel beter. Misschien is goedheid wel de enige “techniek” voor zover je van een techniek kunt spreken, die bij alle projecten werkt. Goedheid als de beste practice (woonplaats) voor de projectmanager.

Als er een ding duidelijk is dan is het wel dat projecten teamwork zijn. Het valt mij op dat projectmanagers vaak kleinerend over de mensen in hun projecten praten. Meestal deugd er iets niet. Overigens over andere projecten hebben we onze meningen ook al klaar en die zijn niet mals. Kijk maar eens naar de verschillende opmerkingen die er in je timeline rondzwerven. Als teamwork de sleutel is, is het dan niet voor de hand liggend dat we steeds op goede voet met elkaar moeten blijven?

Dit moet de basis zijn van onze boodschap, dit is de best practice: op goede voet met de mensen blijven. Dat betekent oprechte interesse in:

• De opdrachtgever.
• Het teamlid.
• De resource manager.
• De leveranciers.
• De klant.
• De gebruikers.

Met dat in het achterhoofd voorkom je de boze opdrachtgever, het gedemotiveerde teamlid, de tegenwerkende resourcemanager, de niet leverende leveranciers, de ontevreden klant en tot slot de doodongelukkige gebruiker. Vanuit die goedheid pas je de juiste techniek toe en communiceer je op een constructieve manier met betrokkenen. Dat mijn beste lezer, dat is nu best practice in projectmanagement.

Dit is een blog in de categorie Lao Tze, waarin ik reflecteer aan de hand van de tau te tsjing. Het achtste plankje, dat ik nu lees, bevat zoveel best practice voor projectmanagement dat ik hier meerdere blogs over ga schrijven. Deze eerste gaat over onze fixatie op die best practice. Want best begint met goed, maar de vraag is wel: “Wat is goed?”  Is dit een vaktechnische vraag? Over welke technieken of een over welke stijl van leidinggeven het meest succesvol is? We horen verhalen over falende projecten. We komen met de een na de andere innovatieve oplossing, om aan het einde van de cyclus weer opnieuw te beginnen. Besef dat Waterval eens een oplossing was, net zoals Agile dat eens zal zijn. Ik denk dat het zoeken niet naar goed of best projectmanagement practice zou moeten zijn, maar gewoon naar goed.

De tau te tsjing zegt: De hoogste goedheid is als het water. Water is een weldaad voor alle dingen, maar twist nooit. Het woont in plaatsen die anderen verachten.

De zoektocht naar de goede praktijk voor projectmanagement eindigt bij goedheid, niet bij projectmanagement. Goedheid is een weldaad, en vindt overal een toepassing. Denk je nu eens in, vergeet alle sociale en technische vaardigheden en concentreer je op goedheid. Is dat niet de essentie van:

• Een analyse van de belanghebbenden.
• Het opstellen van een lijst met eisen en wensen.
• Het maken van een haalbare planning.
• Het doen van een risicoanalyse.
• Je leiderschapsstijl aanpassen aan de situaties.
• Mensen motiveren om een extra mijl te gaan.
• Het oplossen van een conflict.
• Je houden aan wet en regelgeving?

Projecten falen niet door technieken, maar door de houding van mensen, door eigen belang, door een gebrek aan goedheid. Begrijp me niet verkeerd zowel sociale als technische vaardigheden zijn belangrijk. Maar goedheid is het fundament waarop deze effectief kunnen zijn. Ik begrijp niet hoe mensen dat op hun werk kunnen vergeten, ze doen elkaar dingen aan, die, wanneer ze ding privé zouden doen, al hun naasten weg zou jagen.

Wil jij een goede, misschien wel de beste projectmanager worden. Concentreer je dan op goedheid, wat dat betekent, dan staat in de volgende blog in deze categorie.

Wij zoeken projectmanagers die in naast veel ervaring, naast van senioriteit, toch bovenal wijs zijn.

Dit is de vijfde blog in de categorie tau te tsjing waarin ik vrij associeer op de woorden van de Chinese wijsgeer Lao Tze en kijk waar dat me brengt met betrekking tot projectmanagement. Deze vijfde bevat een verontrustende associatie waar ik even over aarzelde of ik deze wel aan het internet moest toevertrouwen. Hier komt hij:

De wijze is niet welwillend; voor hem zijn de mensen strooien honden. 

Wanneer je ervaring opdoet, veel ervaring, heb je het meeste al eens gezien Wanneer je daarnaast studeert, jezelf verdiept, dan bouw je kennis op. Als je dan ook succesvol bent in wat je doet dan komt er een moment dat je senior bent. Ervaring alleen is niet genoeg, maar ervaring en kennis is een gevaarlijk en een voor anderen destructieve positie die je inneemt. Omdat je, zoals gezegd alles al gezien hebt en daar nu ook diepgaande kennis van hebt. De meeste problemen, situaties die zich voordoen herken je en heb je de oplossing eens gezien. Door de kennis die je hebt opgedaan heb je ook veel meer opties beschikbaar dan je collega’s. Eigenlijk zijn die anderen minder dan jou (strooien honden), het kost veel tijd om uit te leggen aan mensen die niet begrijpen. Het is moeilijk begrip op te brengen voor de begriplozen, in zijn rationele brein kijkt de wijze neer op de dommen der aarde.

Dit is niet constructief, je moet een volgende stap in je ontwikkeling maken. Beter is het je plaats om in de tijdlijn te kennen en het overgrote deel van de kennis die je bezit in je te houden. De kennis heeft je wijs gemaakt en dat is toch vooral voor je zelf. In alle verhalen over wijze mensen, zoekt men de wijsgeer op. Hier zien we het verschil tussen de verkoper van ideeen (die zelf de mensen opzoekt) en de wijsgeer (die door de mensen wordt gezocht). De wijze houdt zijn mond en spreekt wanneer men hem vraagt. 

Of om met Lao Tze te spreken: Wie spreekt raakt sneller uitgeput; Je doet beter om je bezit in je te houden.