Een tijdje geleden zag een aantal reacties in mijn LinkedIn timeline die mij bekend voorkwamen. Ze waren in de trant van: Agile, SCRUM het zijn maar methodes, waar het om draait zijn mensen die met elkaar samenwerken. De reactie kwam van een oude rot in het vak die al verschillende hypes had meegemaakt. Een ervaren iemand en hoewel (met uitzondering van Agile) zijn reactie logisch en waar is, denk ik toch dat deze een diepere weeffout in zijn mentale model verbergt. Ook werd even de vergelijking met PRINCE2 gemaakt, daarbij doelende op dat wat we nu zien dat dit vergelijkbaar is met de introductie van PRINCE2. Ik denk dat dit niet zo is en wel om een aantal redenen.
1) De invoering van PRINCE2 heeft voor een popularisering van het vak projectmanagement gezorgd, het vak op de kaart gezet en er daar mede voor gezorgd dat er een toename is geweest in het aantal projectmanagers. Agile daarentegen doet juist het omgekeerde en zorgt voor een vermindering van het aantal projectmanagers. Een projectmanager zou zich kunnen laten omscholen tot Product Owner (een inhoudelijke rol) of Scrum Master (een fasciliterende rol). Beide rollen hebben wel wat, maar toch niet veel overlap met de PRINCE2 projectmanagersrol.
2) Agile is een onderdeel van een veel algemener verschijnsel dat zich aan het voltrekken is en dat is een herschikking van de arbeidsverdeling. Naast de Agile rollen die een deel van de ‘projectenkoek’ opeten, hebben we ook nog de PMO professionals die veel werk uit handen gaan nemen en niet te vergeten de programmamanagers die zich een identiteit aan het verwerven zijn. Ook de behoefte en eis van werknemers om meer zelfsturing te krijgen is hierop van invloed.
Ja het draait om mensen die uiteindelijk het werk doen. Een methode is maar een methode, echter wanneer je het Scaled Agile Framework (SAFe) goed bestudeert dan zie je een beschrijving van regels voor samenwerking in een Agile omgeving die vele malen robuster is dan het P3O huis waar PRINCE2 toebehoort. Alleen de manual is al prettiger om beet te pakken.
Wat is er mis met het mentale model van de oude rot aan het begin van dit verhaal? Dat model wordt uitgedaagd en een van de overlevingsmechanismen die wij professionals hebben ontwikkeld is ‘bagatelliseren‘ en dat is precies wat hij deed. Ja het zijn mensen die het werk doen en een methode daar gaat het niet om. Er is wat blijvend veranderd en het is professioneel heel dom om dat te ontkennen.