“John, wanneer ga jij afbouwen?” Soms stellen mensen mij deze vraag en als ik eerlijk ben kan je geen rodere lap voor deze stier houden dan door te vragen wanneer ik stop met werken, of wanneer ik met pensioen ga. Helemaal al de opmerking dat iemand dan eigenlijk kan gaan genieten, van zijn verdiende rust. Beste lezers, ik moet er niet aan denken. Ik denk dat een mens het beste midden in de samenleving kan staan door te zoeken naar manieren waarop hij waardevol voor anderen kan zijn. Die anderen zijn dan in eerste instantie zijn naaste familie en vrienden, maar daar houdt het wat mij betreft niet bij op. Want dan blijf je in een gesloten systeem zitten. Veel beter is het om ook iets in de maatschappij, overheid, bedrijfsleven, vereniging en dergelijke te doen. Plaatsen waar men je niet zonder meer accepteert maar waar je er echt iets voor moet doen.

Als het leven zin heeft dan is dat toch wel dat je een onderdeel bent van een stroom waarin we waarde voor elkaar toevoegen. Agility als levenstijl, je aanpassen aan elkaar zodat iedereen groeit, dat lijkt me een prachtig levensdoel. Ik heb mij ooit deze missie toebedeelt: de wereld een betere vorm van management te geven. Eerlijk gezegd ben ik daar nog lang niet klaar mee en dus kan er geen sprake zijn van pensioen. Ik zou naar alle waarschijnlijkheid gedurende een korte tijd in een of andere vorm van lethargie vervallen om daarna weer snel aan het werk te gaan. Het mooie van zelfstandig zijn is dat er een directe toets is of je van waarde bent, immers als het antwoord daar negatief op is, dan heb je geen opdrachten en dus ook geen inkomen. 

Eigenlijk zou iedereen, of je nu zelfstandig of in loondienst bent, de houding van een zelfstandige moeten hebben. Dat brengt je persoonlijke ontwikkeling helemaal terug tot waar deze hoort, niet bij de HR of je manager, maar bij jou. Jij bent de kapitein op je eigen carrièreschip. Als jij vind dat je iets moet leren, dan ga je dat gewoon doen. Vergoedt je baas het niet dan betaal je het zelf, kan je het niet betalen dan koop je een boek of struin je het hele internet af en leer je jezelf. Door te experimenteren leer je, door te falen ook. Dan is het ook niet erg als je ineens hoort dat je twee jaar later AOW krijgt. 

Wat mij betreft ga ik door totdat ik er bij neerval en niet meer op kan staan. Ik ben me overigens bewust dat ik zeer bevoorrecht ben en dat de meeste van die voorrechten meer door geluk dan door wijsheid tot stand gekomen zijn.