Agile met een grote A toetst de uitgangspunten empirisch

Agile met een grote A is een allesomvattende niet op schrift te stellen filosofie over organiseren, die steeds het beste wat we hebben als uitgangspunt neemt en empirisch toetst in welke mate dit voldoet aan de behoefte van het moment. De vorige blog ging over het juiste uitgangspunt, waarin we ervoor zorgen dat onze interventies geworteld zijn in solide theorieën. Maar dan zijn we er nog niet, we kunnen wel denken dat een bepaald uitgangspunt in onze specifieke situatie werkt maar ook dat is niet meer dan een hypothese die we nog in de praktijk moeten toetsen.

Elke interventie voorzien we daarom altijd van een voorspelling over het effect. Deze voorspelling schrijven we op zodat we deze te zijner tijd kunnen vergelijken met de werkelijke uitkomst. Alleen zo kunnen we leren van onze ervaring. Dit is wat altijd de bedoeling van de plan-do-check-act cycle was. Wanneer we doen wat we plannen, dan kijken we of dit ook de werkelijkheid oplevert die we in gedachten hebben. Er zijn dan twee mogelijkheden: we hebben het bij het juiste einde of we zitten ernaast.

Als we het bij het juiste eind hebben, dan kunnen we volharden en kijken of we dit experiment kunnen uitbreiden. Blijkt de werkelijkheid anders te zijn dan wat we ervan verwachtten, dan moeten we draaien. We moeten een nieuw experiment ontwerpen en uitvoeren. Stap voor stap bereiken we zo een werkwijze die is afgestemd op het moment. Dit is empirische werken.

Wanneer we stoppen met experimenteren lopen we in een valkuil. Daarom kan je Agile ook niet implementeren, want een implementatie veronderstelt dat het na de transitie af is. Als we die gedachten aanvaarden dan merken we, wanneer de omstandigheden wijzigen, niet meer dat onze werkwijze niet meer adequaat is. Het grote tekort van de meeste agile raamwerken is dat zij enkel en alleen op het leveren van waarde (functionaliteiten) aan klanten zijn gericht. Wat ze vergeten is dat de organisatiestructuur misschien ook wel veranderen moet. Hierdoor zijn organisatiemodellen als Sociocratie of Holocracy ook oneindig veel meer Agile dan Scrum, SAFE, LeSS en dergelijke, die te veel gefocust zijn op de werkvorm en veel minder op de mindset.